เป้าหมายชีวิตของมนุษย์ในมุมมองพระพุทธศาสนา : หน้า 152/209

อย่างไรก็ตาม มีข้อที่น่าสังเกตว่า พระภิกษุทุศีลที่มีกรณีอื้อฉาว นับตั้งแต่พระเทวทัต จนถึง พระภิกษุในสมัยปัจจุบัน ที่สามารถประกอบกรรมชั่วช้าสามานย์ แต่ละรูปล้วนเกี่ยวข้องหรือได้รับการทำนุ บำรุง ส่งเสริมจากศาสนิกชนทั้งสิ้น ซึ่งศาสนิกชนบางคนอาจจะมีผลประโยชน์ร่วมกับพระทุศีลนั้นๆ หรือ บางคนก็หลงเคารพบูชาด้วยความโง่งมงาย เพราะไม่เคยใส่ใจศึกษาพระธรรมคำสั่งสอนที่แท้จริง ขององค์ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 9.5 เป้าหมายชีวิตของมนุษย์ มักจะมีผู้สงสัยและตั้งคำถามกันว่า “คนเราเกิดมาทำไม” แต่เมื่อถามคำถามนี้ออกไปแล้ว ก็ไม่สามารถหาคำตอบ ที่ทำให้รู้สึกพอใจได้ ในที่สุดก็มักจะมีคำตอบในทำนองว่า ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะ ถามคำถามที่เป็นอจินไตย (คำถามที่พ้นความคิด หรือที่ไม่ควรคิด) ทั้งที่เรื่องนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัส ตอบไว้อย่างชัดเจนแล้วในสามัญญผลสูตร จากพระสูตรนี้ เราสามารถสรุปเป้าหมายชีวิตมนุษย์ได้ 3 ระดับ คือ 1. เป้าหมายระดับต้น 2. เป้าหมายระดับกลาง 3. เป้าหมายระดับสูงสุด 1. เป้าหมายระดับต้น ได้แก่ เป้าหมายชีวิตที่ปุถุชน (ผู้ที่ยังมีกิเลสหนา) โดยทั่วไปคิดและปฏิบัติ กันอยู่ เป้าหมายระดับต้นนี้ อาจเรียกง่ายๆ ว่า “เป้าหมายบนดิน” เป็นการตั้งเป้าหมายของคนที่มุ่งแสวงหา ความสุขสบายในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ตามความคิดของแต่ละคน ดังที่พระเจ้าอชาตศัตรูทูลพระสัมมา สัมพุทธเจ้าว่า “ผู้คนทั่วไปต่างก็อาศัยความรู้ความสามารถของตน ประกอบอาชีพเลี้ยงตนเองและ ครอบครัวรวมทั้งบำรุงบิดามารดาให้เป็นสุข...” จากข้อความที่ยกมานี้ จะเห็นว่าสอดคล้องกับความคิดของคนในสังคมโดยทั่วไปที่มองว่าเงิน คือ อำนาจ ยิ่งรวยเท่าไร ก็ยิ่งมีความสุขเท่านั้น เพราะมีความคิดทำนองนี้ จึงเห็นคนในสังคมทุกยุคทุกสมัย ทุ่มเทชีวิตทำมาหากิน เพื่อหวังความมั่งคั่งร่ำรวย อันจะเป็นพื้นฐานไปสู่การมีอำนาจและบริวารมากมาย เมื่อประกอบอาชีพสุจริตไม่รวย บางคนก็หันไปประกอบอาชีพทุจริต ยอมเสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง ดังที่ปรากฏ เป็นข่าวอยู่เนืองๆ บุคคลที่มีเป้าหมายบนดิน ก็อาจจะประสบทั้งสุขและทุกข์ระคนกันไปตามประสาปุถุชน ที่แน่นอน ก็คือ ผู้ที่บรรลุ “เป้าหมายบนดิน” ย่อมประสบความสะดวกสบายในชีวิตประจำวัน และอาจมีอำนาจ มี เกียรติยศ ชื่อเสียงในสังคมด้วย บ ท ที่ 9 บ ท ส่ ง ท า ย DOU 141