จิตใจและการปฏิบัติธรรม SB 304 ชีวิตสมณะ หน้า 155
หน้าที่ 155 / 209

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงบทบาทของญาณธรรมกายที่ช่วยให้ผู้ปฏิบัติสามารถเข้าถึงอริยสัจ 4 และนำไปสู่การบรรลุธรรมอันสูงสุด เช่น นิพพาน โดยเน้นการละวางกิเลสและเห็นคุณค่าของการเข้าใจธรรม. นอกจากนี้ยังเตือนถึงอันตรายจากการคบคนพาล และผลกระทบที่สามารถเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการมีความคิดผิด ๆ ส่งผลต่อการใช้ชีวิตและสังคม. จึงต้องมีการระมัดระวังในการเลือกคบเพื่อนและปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังเพื่อผลลัพธ์ที่ดีกว่า.

หัวข้อประเด็น

-ธรรมกาย
-อริยสัจ 4
-การปฏิบัติธรรม
-ผลกระทบจากคนพาล
-การบรรลุนิพพาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

และญาณของธรรมกายนี้เอง จะเป็นเครื่องส่องให้เห็นและรู้อริยสัจ 4 ซึ่งในที่สุดก็จะทำให้ผู้ปฏิบัติ เกิดปัญญาอย่างยิ่ง ใจจึงปล่อยวางกิเลสทั้งปวงได้ กลายเป็นใจที่ใสบริสุทธิ์สว่าง ปราศจากกิเลสโดย สิ้นเชิง นั่นคือสภาวะที่บรรลุนิพพาน ไม่ต้องกลับมาเวียนตายเวียนเกิดกันอีกอย่างเด็ดขาด” ผู้ที่ตั้งเป้าหมายไว้เหนือฟ้าย่อมเป็นผู้มีศรัทธามั่นในเป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง ย่อมจะทุ่มเทเวลาให้แก่การปฏิบัติธรรม ด้วยความวิริยะอุตสาหะชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน และจะต้อง บรรลุความสุขอันไพบูลย์ในที่สุดอย่างแน่นอน ดังเช่นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและเหล่าพระอรหันตสาวก ทั้งหลาย 9.6 คบคนพาลมีโทษถึงตกนรก คนที่มีใจขุ่นมัวอยู่เสมอ ย่อมส่งผลให้เป็นคนมีความคิดเห็นผิดทำนองคลองธรรม คือ มีมิจฉาทิฏฐิ ยึดถือค่านิยมผิดๆ มีวินิจฉัยผิด ขาดโยนิโสมนสิการ จึงไม่สามารถแยกแยะว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรบุญ อะไรบาป อะไรควร อะไรไม่ควรไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง จึงทำอะไรตามอารมณ์ ขาดการพิจารณาหาเหตุผล ยึดถือ เอาตนเองเป็นที่ตั้ง เมื่อปรารถนาสิ่งใดก็ต้องไขว่คว้าหาทางเอาสิ่งนั้นมาเป็นของตนให้ได้ โดยไม่คำนึง ว่าการกระทำของตนจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน เป็นทุกข์ หรือถึงกับเสียชีวิต ไม่คำนึงว่าการกระทำ ของตนจะผิดศีลธรรมหรือผิดกฎหมาย เหล่านี้คือลักษณะของ “คนพาล” หรือลักษณะของคนที่บริบูรณ์ ด้วย “เชื้อพาล” ผู้คบคนพาลย่อมจะกลายเป็นคนพาลไปได้โดยง่าย ทั้งนี้เพราะคนพาลนั้นมีลักษณะเปรียบได้กับ ผู้ป่วยด้วยโรคติดต่อร้ายแรง ตามธรรมดาเชื้อโรคติดต่อร้ายแรงนั้น ย่อมแพร่กระจายไปได้รอบทิศทาง ตลอดเวลา ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดผู้ป่วยประเภทนี้ ย่อมมีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อมาก ด้วยเหตุนี้แพทย์จึงแนะนำให้แยก ผู้ป่วยด้วยโรคติดต่อร้ายแรง เช่น วัณโรค โรคเรื้อน หรือแม้แต่โรคหวัดอย่างรุนแรง ให้อยู่โดยเอกเทศ ไม่ปะปนกับคนที่มีสุขภาพดี คนพาลนั้นเหมือนคนป่วยด้วยโรคติดต่อตรงที่มี “เชื้อพาล” ครอบคลุมจิตใจ ให้ขุ่นมัว และเชื้อพาลนี้มีฤทธิ์เดชในการแพร่กระจายความคิดชั่วไปสู่บุคคลที่เกี่ยวข้องได้อย่างกว้างขวาง รวดเร็ว ไม่ผิดกับเชื้อของโรคติดต่อ อีกประการหนึ่งในจิตใจของปุถุชนทุกคนก็มีเชื้อพาลเป็นทุนเดิมอยู่โดยธรรมชาติบ้างแล้ว ครั้นเมื่อ ถูกกระแสแห่งความคิดประเภทเดียวกันดึงดูด จึงไม่ขัดขืนต่อต้าน แต่พร้อมที่จะเข้าไปร่วมผสมผสานกัน ตัวอย่างที่เห็นได้ง่ายในปัจจุบันก็คือ การติดยาเสพติดในหมู่วัยรุ่น ทั้งที่เยาวชนทั้งหลายต่างได้ยิน ได้ฟังเรื่องโทษภัยของยาเสพติดชนิดต่างๆ จากโรงเรียน สถาบันการศึกษา ตลอดจนจากสื่อประเภทต่างๆ มากมาย แต่เหตุใดเหล่าวัยรุ่นจำนวนมาก จึงยอมตกเป็นทาสของยาเสพติด ทั้งๆ ที่ยาเสพติดเหล่านั้น ไม่ได้มีการวางขายโดยทั่วไป ต้องลักลอบจำหน่ายกันเฉพาะแห่ง เฉพาะกลุ่มบุคคลเท่านั้น 144 DOU ชี วิ ต ส ม ณ ะ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More