คำสอนพระพุทธศาสนา: ศีล สมาธิ ปัญญา : หน้า 176/209

“การไม่ทำบาปทั้งปวง (ศีล) การยังกุศลให้ถึงพร้อม (สมาธิ) การทำจิตของตนให้ผ่องแผ้ว (ปัญญา) นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย” เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่งว่า แม้พระธรรมคำสั่งสอนในพระพุทธศาสนาจะเป็นอมตะ แต่ก็ยังมีคน อีกมากที่ไม่เข้าใจ และที่น่าเศร้ายิ่งขึ้นอีกก็คือ ผู้ที่เป็นชาวพุทธแท้ๆ เป็นจำนวนมาก ก็ยังขาดความเข้าใจ แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา ซึ่งเน้นการปฏิบัติด้วยตนเอง กลับหันไปเลื่อมใสศรัทธาในติรัจฉานวิชา เพราะ ไม่ต้องลงมือปฏิบัติเอง แต่มีผู้ทำตนเป็นที่พึ่งให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดชาวพุทธบางคนก็เกิดเข้าใจผิด ไปว่า ติรัจฉานวิชาเป็นส่วนหนึ่งของพระพุทธศาสนา ซ้ำยังกลายเป็นส่วนที่มีอิทธิพลต่อความเชื่อมั่นของ ชาวพุทธบางคน ยิ่งกว่าพระสัทธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสียอีก เพราะฉะนั้น เพื่อมิให้ติรัจฉานวิชา หรือลัทธิความเชื่อใหม่ๆ เข้ามาทำให้เกิดความสับสน ในพระธรรมคำสั่งสอนในพระพุทธศาสนา เราทุกคนควรเร่งศึกษาและปฏิบัติธรรมกันอย่างจริงจัง เสียแต่บัดนี้ ข้อคิดที่ได้จากการศึกษาสามัญญผลสูตรมิได้มีเพียงเท่านี้ ที่ยกมากล่าวนี้ เป็นเพียงส่วนหนึ่ง เท่านั้น หากนักศึกษาได้ลงมือศึกษาตัวพระสูตรด้วยตนเองแล้ว ย่อมจะได้มุมมองหรือความคิดเห็น ปลีกย่อยเพิ่มเติมอีกมากมาย อย่างไรก็ตาม เนื้อหาสาระสำคัญของสามัญญผลสูตรก็คือหลักการและเป้าหมายอันเป็น อุดมการณ์สูงสุดของพระพุทธศาสนา หลักการนั้นประกอบด้วยองค์ 3 คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ส่วนเป้าหมายอันเป็นอุดมการณ์สูงสุดคือ “ความหลุดพ้นจากอาสวกิเลสทั้งปวง” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทานอรรถาธิบายหลักการไว้โดยละเอียด ทรงย้ำอยู่ตลอดว่า การ ปฏิบัติตามหลักการโดยบริสุทธิ์บริบูรณ์นั้น ผู้ปฏิบัติจะได้บรรลุเป้าหมายอย่างแน่นอน คำสั่งสอนเช่นนี้ ไม่เคยมีปรากฏในคัมภีร์ศาสนา หรือ คำสอนของศาสดาเจ้าลัทธิใดๆ ในโลกเลย นอกจากนี้ พระพุทธองค์ยังทรงมีพระมหากรุณาธิคุณชี้แนะว่า การครองชีวิตเป็นฆราวาสนั้น มีโอกาสสร้างบุญกุศลได้น้อย (ฆราวาสนั้นคับแคบ) ต้องพัวพันเกี่ยวข้องอยู่กับบาปเสมอ (เป็นทางมาแห่ง ธุลี) แล้วทรงแนะนำว่า การครองชีวิตเป็นนักบวชนั้น มีโอกาสสร้างบุญกุศลได้มากกว่าฆราวาสมากนัก ขุ. ธ. 25/24/39-40 บ ท ที่ 9 บ ท ส่ ง ท้ า ย DOU 165