ข้อปฏิบัติในการลดละเลิกกรรมชั่ว : หน้า 192/209

5. เธอละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด ฟังจากข้างนี้แล้วไม่ไปบอกข้างโน้น เพื่อให้คนหมู่ นี้แตกร้าวกัน หรือฟังจากข้างโน้นแล้วไม่มาบอกข้างนี้ เพื่อให้คนหมู่โน้นแตกร้าวกัน สมานคนที่แตกร้าว กันแล้วบ้าง ส่งเสริมคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วบ้างชอบคนผู้พร้อมเพรียงกัน เพลิดเพลินในคนผู้พร้อมเพรียงกัน กล่าวแต่คำที่ทำให้คนพร้อมเพรียงกัน แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง 6. เธอละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ เพราะหู ชวนให้รักจับใจ เป็น ของชาวเมือง คนส่วนมากรักใคร่ พอใจ แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง 7. เธอละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง พูดอิงอรรถ พูดอิง ธรรม พูดอิงวินัย พูดแต่คำมีหลักฐาน มีที่อ้าง มีที่กำหนด ประกอบด้วยประโยชน์โดยกาลอันควร แม้ข้อนี้ เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง 8. เธอเว้นจากการพรากพืชคามและภูตคาม 9. เธอฉันหนเดียว เว้นการฉันในราตรี งดจากการฉันในเวลาวิกาล 10. เธอเว้นจากการฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคมดนตรีและดูการเล่น อันเป็นข้าศึกแก่กุศล 11. เธอเว้นขาดจากการทัดทรงประดับ และตบแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ ของหอมและเครื่อง ประเทืองผิว อันเป็นฐานแห่งการแต่งตัว 12. เธอเว้นขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ 13. เธอเว้นขาดจากการรับทองและเงิน 14. เธอเว้นขาดจากการรับธัญญาหารดิบ 15. เธอเว้นขาดจากการรับเนื้อดิบ 16. เธอเว้นขาดจากการรับสตรีและกุมารี 17. เธอเว้นขาดจากการรับทาสีและทาส 18. เธอเว้นขาดจากการรับแพะและแกะ 19. เธอเว้นขาดจากการรับไก่และสุกร 20. เธอเว้นขาดจากการรับช้าง โค ม้า และลา 21. เธอเว้นขาดจากการรับไร่นาและที่ดิน 22. เธอเว้นขาดจากการประกอบทูตกรรมและการรับใช้ 23. เธอเว้นขาดจากการซื้อการขาย 24. เธอเว้นขาดจากการโกงด้วยตราชั่ง การโกงด้วยของปลอม และการโกงด้วยเครื่องตวงวัด ภ า ค ผ นวก DOU 181