พระโพธิสัตว์: การเดินทางสู่พระนิพพาน : หน้า 26/226

“พระโพธิสัตว์” ท่านคือผู้มีใจใหญ่ ที่ตั้งความปรารถนาจะไปให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ คือ จะไปให้ถึงจุดที่ปราศจาก ความทุกข์โดยสิ้นเชิง นั่นคือพระนิพพานอันเป็นบรมสุข การที่จะบรรลุถึงเป้าหมายเหนือฟ้าได้นั้น จะต้องสร้างความดีอย่างยิ่งยวด สร้างให้มากยิ่งกว่า ผู้ ที่ตั้งเป้าหมายเพียงบนดินหรือบนฟ้า จะต้องเป็นผู้ที่รักในการสั่งสมบุญเป็นชีวิตจิตใจ เรียกได้ว่าชีวิตของ เขานั้นเกิดมาเพื่อบำเพ็ญบุญ ทุกลมหายใจของเขานั้นผ่านไปด้วยบุญ คือ เขาจะมีวิธีการสั่งสมให้บุญเกิด ขึ้นในทุกๆ ลมหายใจเข้าออกทีเดียว ดังนั้น บุคคลประเภทนี้จึงมีจิตใจที่แน่วแน่มั่นคง ไม่หวั่นไหวต่อการ กระทำ คำพูด หรือความคิดของใครก็ตาม ที่จะมาเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการบรรลุเป้าหมาย ผู้ที่ตั้งเป้าหมายระดับสูงสุดนี้ จะต้องรักในการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาให้ยิ่งกว่าชีวิต จิตใจ คือ แม้ว่าจะต้องเอาชีวิตเข้าแลกก็ยอมเพื่อให้ได้บุญ ได้ดังนี้ ถึงตรงนี้ เราสามารถกล่าวโดยสรุปถึงวัตถุประสงค์ของการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา 1. ทำทาน เพื่อกำจัดความโลภ (โลภะ) หรือความตระหนี่ที่อยู่ในใจให้หมดสิ้นไป ย่อมได้ทรัพย์ สมบัติเป็นอานิสงส์ คือ สมบัติจักรพรรดิเป็นที่สุด 2. รักษาศีล เพื่อกำจัดความโกรธ (โทสะ) หรือความพยาบาท อาฆาต ปองร้ายผู้อื่นให้หมดสิ้นไป จากใจ ย่อมได้รูปสมบัติเป็นอานิสงส์ คือ ลักษณะมหาบุรุษ 32 ประการเป็นที่สุด 3. เจริญภาวนา เพื่อกำจัดความหลง (โมหะ) หรือความไม่รู้ตามความเป็นจริงของโลกและชีวิต อันเนื่องมาจากอวิชชาครอบงำ ย่อมได้คุณสมบัติเป็นอานิสงส์ คือ วิชชา 3 เพื่อใช้ในการปราบกิเลสเป็นที่สุด ผู้วางแผนชีวิตโดยตั้งเป้าหมายเหนือฟ้านั้น จะมีความเห็นหรือทัศนคติต่อคำว่า “บุญ” ที่สูงยิ่งขึ้น ไป ผลของบุญนั้นสามารถบันดาลให้ได้ในทุกสิ่งที่ปรารถนา ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ หรือ คุณสมบัติ เหล่านี้ล้วนได้มาด้วยอานุภาพแห่งบุญทั้งสิ้น ดังนั้น การทำทานจะต้องทำโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน รักษาศีลก็ต้องรักษาด้วยชีวิต และทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อการเจริญภาวนา โดยเฉพาะการเจริญภาวนา ถือว่าเป็น วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของการจะบรรลุเป้าหมายเหนือฟ้า การทำทานและการรักษาศีลถือเป็นเครื่อง สนับสนุนให้มีโอกาสปฏิบัติธรรมได้สะดวกขึ้น สำหรับเป้าหมายในระดับนี้ การทำทานมีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะเก็บเสบียงข้ามภพข้ามชาติ เพราะการที่จะบรรลุพระนิพพานนั้น ไม่อาจทำให้สำเร็จได้ภายในชาติเดียว เพื่อความไม่ประมาท จึงต้อง สั่งสมทานเอาไว้ เพื่อจะได้เป็นหลักประกันให้ว่า หากต้องเกิดมาอีกกี่ภพกี่ชาติก็ตาม จะได้มีทรัพย์สมบัติ บังเกิดขึ้นเอาไว้ใช้หล่อเลี้ยงชีวิตอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เพื่อจะได้มีเวลาและมีโอกาสในการเจริญภาวนา ได้สะดวก ไม่มีห่วงมีกังวลในเรื่องปากท้อง บท ที่ 1 ค ว า ม สั ม พั น ธ์ ข อ ง ม นุ ษ ย์ กั บ วิถี ชี วิ ต DOU 15