เรื่องนายปุณณะในพระพุทธศาสนา : หน้า 69/226

เรื่อง นายปุณณะ มีเรื่องเล่าว่า เมื่อพระศาสดาของเราประทับอยู่ที่เวฬุวัน เมืองราชคฤห์ ครั้งนั้นมีคนยากจนชื่อ “ปุณณะ” อยู่ในเมืองนั้นพร้อมกับภรรยาและลูกสาว เขาเป็นลูกจ้างของสุมนเศรษฐี อยู่มาวันหนึ่งมีการ เล่นมหรสพในเมือง เศรษฐีก็ถามว่า “ปุณณะ เธอจะไปเล่นมหรสพ หรือว่าจะทำงาน” นายปุณณะก็ตอบว่า “การเล่นมหรสพเป็นงานที่ต้องเสียเงินมาก เป็นเรื่องของคนที่มีทรัพย์เขาทำกัน ผมเป็นคนยากจน เป็นคนหาเช้ากินค่ำ ข้าวจะกินพรุ่งนี้ก็ยังไม่มี ผมจะไปรื่นเริงได้อย่างไรกัน ผมขอไปไถนาตามปกติดีกว่า” เศรษฐีจึงมอบวัวให้เขาไปไถนา เมื่อได้วัวแล้วเขาก็ไปหาภรรยา แล้วบอกว่า “วันนี้ชาวเมืองเขาไปเล่นมหรสพกัน แต่เราเป็นคนจน ทำอย่างเขาไม่ได้ ดังนั้นฉันจะไปไถนา วันนี้ขอให้เธอช่วยต้มผักให้มากขึ้นอีกสองเท่าไปให้ฉันด้วยนะ” พอสั่งภรรยาแล้วก็รีบออกไปไถนาทันที วันนั้นเองพระสารีบุตรเถระออกจากนิโรธสมาบัติใหม่ๆ ตรวจดูว่า “เราควรจะไปสงเคราะห์ ใครหนอ บุญนี้จะเป็นของใครหนอ” ได้เห็นนายปุณณะเข้าไปในญาณของท่าน จึงใคร่ครวญพิจารณาว่า เขาจะมีศรัทธาหรือเปล่า เขาสามารถที่จะถวายอาหารได้หรือไม่ ครั้นทราบว่าเขามีศรัทธา และสามารถที่จะ ถวายอาหารได้ และถ้าได้ถวายอาหารแล้ว จะได้สมบัติอันยิ่งใหญ่ ดังนั้นแล้วจึงครองจีวร ถือบาตรไปยังที่นายปุณณะไถนาอยู่ พอนายปุณณะเห็นพระเถระเข้าก็ดีใจ เข้ามากราบไหว้ และคิดว่าท่านต้องการไม้สีฟันในยามนี้ จึงทำไม้สีฟันถวาย พระเถระก็เอาบาตรและ ผ้ากรองน้ำมาให้เขา นายปุณณะพอได้รับก็ทราบว่าพระเถระคงต้องการน้ำดื่ม จึงรับเอาบาตรและ ผ้ากรองน้ำไปกรองน้ำมาถวาย พระเถระคิดอยู่ว่า นายปุณณะนี้เป็นคนรับใช้ของเขา ถ้าท่านจะไปสู่เรือนของเขา ภรรยาของ นายปุณณะก็จะไม่เห็นท่าน ท่านจึงจะอยู่ที่นั่นจนกว่าภรรยาของเขาจะนำอาหารมาให้ พระเถระรออยู่ ครู่หนึ่ง ทราบด้วยญาณว่าภรรยาของนายปุณณะกำลังมาถึงแล้ว จึงออกเดินมุ่งหน้าไปยังพระนคร ภรรยาของนายปุณณะ เมื่อพบพระสารีบุตรในระหว่างทางคิดว่า “ตัวเราบางคราวพอมีไทยธรรม ก็ไม่พบพระเถระผู้เป็นเนื้อนาบุญ บางคราวพบพระเถระ แต่ก็ไม่มีไทยธรรม วันนี้เราพบพระเถระด้วย ไทยธรรมก็มีด้วย ขอให้พระเถระโปรดสงเคราะห์เราด้วยเถิด” ครั้นแล้วนางวางภาชนะใส่อาหารลง ไหว้พระเถระ พลางกล่าวว่า 58 DOU บ ท ที่ 3 ก า ร ท า ท า น ที่ สมบูรณ์ แ บ บ