ทาน ศีล ภาวนา : หน้า 222/226

เริ่มแรก จนกว่าจะได้ตรัสรู้นั้น นับเป็นเวลานานถึง 20 อสงไขย กับอีกหนึ่งแสนมหากัปพอดี ดังนั้น จึง จำเป็นต้องสั่งสมทานเอาไว้เป็นเสบียง เพราะทานจะเป็นหลักประกันได้ว่า เกิดมาอีกกี่ภพกี่ชาติ ผลแห่ง ทานนี้จะทำให้ได้โภคทรัพย์สมบัติมาไว้ใช้สอยอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง นอกจากนี้ ยังจำเป็นต้องรักษาศีลให้สะอาดบริสุทธิ์ เพราะศีลจะเป็นหลักประกันได้ว่า ใน ภพ เบื้องหน้าจะได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ กายมนุษย์นี้มีความสำคัญมาก เพราะเป็นอัตภาพเดียวที่เหมาะสม ที่สุด ในการทําความดี เมื่อสมบูรณ์พร้อมทั้งทรัพย์สมบัติ และอัตภาพมนุษย์เช่นนี้ โอกาสในการสร้างบารมีก็เปิดกว้าง สามารถทุ่มเททำความดีได้ในทุกรูปแบบ ทั้งทาน ศีล ภาวนา ก็ทำต่อเนื่องไปได้ โดยเฉพาะการทำภาวนา ซึ่งมีความสำคัญที่สุด เมื่อปราศจากความห่วงกังวลในเรื่องปากท้อง ผนวกกับการมีสุขภาพที่สมบูรณ์แข็งแรง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ และมีอายุยืนยาวแล้ว ก็เท่ากับได้โอกาสทองในการเจริญภาวนา ทำใจให้หยุดนิ่ง เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัยเข้าถึงพระธรรมกายภายในตัว และอาศัยพระธรรมกายนี้ไปปราบกิเลสทั้งหยาบและ ละเอียดที่นอนเนื่องอยู่ภายในใจให้หมดสิ้นไปได้ 12.4 ผลแห่งทาน ศีล ภาวนา การสั่งสมทาน คือ การกำจัดความโลภ และความตระหนี้ให้หมดสิ้นไปจากใจ การรักษาศีล คือ การฆ่าความโกรธ กำจัดความคิดพยาบาทอาฆาตผู้อื่นให้หมดไป และการเจริญภาวนา คือ การกำจัดความไม่รู้ หรืออวิชชาที่ห่อหุ้มใจของเราเอาไว้ทำให้เกิดดวงปัญญารู้แจ้งเห็นแจ้งไปตามความเป็นจริงของโลกและชีวิต ว่าคนเราเกิดมาเพื่อสั่งสมบุญ เมื่อบุญในตัวมากขึ้นๆ ก็จะกลั่นตัวกลายเป็นบารมี มีอานุภาพมากในการที่จะ บันดาลความสุขความสำเร็จได้ตามความปรารถนาทุกประการ ผู้สั่งสมทานมามาก ผลแห่งบุญนี้จะทำให้เกิด “ทรัพย์สมบัติ” ขึ้นมากมาย เอาไว้ใช้ในการ หล่อเลี้ยงตนเอง ทั้งเงินทอง ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ และยังเหลือไว้ใช้ในการทำทานต่อไปอีก โดยการ เผื่อแผ่ให้แก่ผู้อื่น ผู้รักษาศีลมาดี ผลแห่งบุญนี้จะทำให้เกิด “รูปสมบัติ” ขึ้นกับตน คือ ด้วยความที่เราเป็นผู้ไม่ เบียดเบียน ทำร้าย หรือสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับผู้อื่นเป็นนิตย์ ย่อมยังผลให้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ที่มีรูปร่างดี ทั้งใบหน้า ท่าทาง ผิวพรรณวรรณะ ไม่สูงไม่ต่ำ ไม่ดำไม่ขาว ไม่ผอมไม่อ้วน แต่มีลักษณะดี ได้สัด ได้ส่วน เป็นที่น่าดึงดูดตาดึงดูดใจของผู้ที่พบเห็น ผู้เจริญภาวนาเป็นนิตย์ ผลแห่งบุญนี้จะทำให้เกิด “คุณสมบัติ” ขึ้น คือ ด้วยการประกอบเหตุโดย 1 พระพรหมโมลี (วิลาศ ญาณวโร ป.ธ. 9), มุนีนาถทีปนี (กรุงเทพมหานคร : ดอกหญ้า, 2539), หน้า 22. บ ท ที่ 12 ท า น ศีล ภาวนา คื อ บ ท ส รุ ป ข อ ง วิถี ชี วิ ต DOU 211