อานิสงส์ของการทำทาน : หน้า 66/226

3.5 อานิสงส์ของการทำทาน เมื่อเราได้ให้ทานแล้ว แม้ไม่หวังสิ่งของต่างๆ เป็นเครื่องตอบแทนก็ตาม แต่ทุกครั้งที่ให้ไป ย่อม จะบังเกิดเป็นบุญสะสมอยู่ในใจ ซึ่งบุญนี้จะมีอานุภาพไปดึงดูดสิ่งดีๆ มาให้แก่ชีวิตเรา เปรียบเหมือนดอกไม้ ที่มีสีสวย เกสรมีน้ำหวานหอม ย่อมดึงดูดหมู่ภมรผีเสื้อให้มาดูดกินน้ำหวานนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอานิสงส์ของทานไว้ใน สีหสูตร ว่า 1. ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ที่ชอบใจของคนเป็นอันมาก 2. คนดีเป็นอันมากย่อมพอใจคบหาผู้ให้ทาน 3. ชื่อเสียงอันดีงามของผู้ให้ ย่อมฟุ้งขจรไป 4. ผู้ให้ย่อมแกล้วกล้าอาจหาญ ไม่เก้อเขินในที่ประชุมชน 5. เมื่อละจากโลกนี้ ผู้ให้ย่อมบังเกิดในสุคติโลกสวรรค์ โดยทั่วไปแล้ว คนเรามักต้องการเห็นผลของการทำความดีในทันทีทันใด ถ้ายังมองไม่เห็นผล ก็เกิดความท้อแท้ สิ้นหวัง และเบื่อหน่ายที่จะทำความดีนั้นต่อไป แต่จากพุทธดำรัสข้างต้น พระผู้มีพระ ภาคเจ้าทรงแสดงให้เห็นว่า การทำความดีนั้น ให้ผลในปัจจุบันนี้ได้ คือความดีที่เกิดจากการให้ทานนี้ จะ ส่งผลดีในชาติปัจจุบันถึง 4 ประการ และส่งผลถึงชาติหน้าต่อไปอีก 1 ประการ ทุกครั้งที่เราทำความดี ผลของความดีจะเกิดขึ้นที่ใจเราก่อน ทำให้ใจเราสบาย ถ้าเราหมั่น ทำความดีและรักษาใจที่ดีไว้อย่างต่อเนื่องความดีนี้จะแผ่ขยายมีพลังที่จะดึงดูดสิ่งที่ดีเข้ามาสู่ชีวิตของเราต่อไป เหมือนต้นไม้เล็กๆ ที่เราหมั่นดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ย ไม่นานก็เจริญเติบโต ออกดอกออกผลได้ ความดีที่เกิดจาก การให้ก็เช่นกัน เพราะทุกครั้งที่ให้ ใจเราย่อมสบายเป็นสุข เพราะชนะความตระหนี่ เกิดความเอื้อเฟื้อเผื่อ แผ่ ส่งกระแสความปรารถนาดีไปยังผู้รับ ทำให้ผู้รับมีความสุขขึ้น ฉะนั้นผู้ให้จึงเป็นที่รักของคนทั้งหลาย เมื่อผู้ให้มีน้ำใจให้อย่างต่อเนื่อง จิตใจกว้างขึ้น ความสุขก็ขยายกว้างขึ้นด้วย คนดีทั้งหลายก็อยาก คบหาบุคคลที่มีใจกว้างทั้งนั้น ฉะนั้นคนดีเป็นอันมากย่อมพอใจคบหาผู้ให้นั้น เพราะคนที่มาคบหาสมาคมด้วย ได้รับแต่ความสุข จึงนำเรื่องที่ตนประสบพบมาบอกกล่าวกัน ต่อๆ ไป ขยายออกไปในวงที่กว้างขึ้น ฉะนั้นชื่อเสียงอันดีงามของผู้ให้ย่อมฟุ้งขจรไป เพราะเมื่อคุ้นเคยกับคนดี จะไปที่ไหนก็เป็นที่ยกย่องของคนทั้งหลาย ฉะนั้นผู้ให้ย่อมแกล้วกล้า อาจหาญในที่ประชุมชน สีหสูตร, อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต, มก. เล่ม 36 ข้อ 34 หน้า 78. บ ท ที่ 3 ก า ร ท า ท า น ที่ ส ม บูรณ์ แ บ บ DOU 55