การทำทานที่สมบูรณ์แบบ SB 101 วิถีชาวพุทธ หน้า 78
หน้าที่ 78 / 226

สรุปเนื้อหา

การทำทานเป็นกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่ช่วยเติมเต็มจิตใจและสร้างสรรค์บุญกุศล เพื่อที่จะไม่ให้ตนเองตกอยู่ภายใต้การครอบงำของกิเลส ควรให้ทานด้วยความเต็มใจตามกำลังของตนเอง และระลึกอยู่เสมอว่าความมุ่งมั่นในการให้นั้น จะช่วยให้เกิดนิสัยรักการให้ซึ่งสามารถส่งต่อไปในภพหน้าได้ การให้แม้เพียงเล็กน้อยก็มีค่าในทุกกรณี เมื่อมีน้อยก็สามารถให้ในสัดส่วนที่เหมาะสม การสั่งสมบุญครั้งละน้อยๆ จะนำมาซึ่งความเป็นบุญกุศลที่เต็มเปี่ยมในภายหลัง ควรตรวจสอบพัฒนาการของตนเองตลอดการศึกษาเนื้อหานี้เพื่อความก้าวหน้าในภาพรวมการทำทาน.

หัวข้อประเด็น

-การให้ทาน
-นิสัยรักการให้
-การสั่งสมบุญ
-คำสอนจากพระพุทธองค์
-การเรียนรู้และพัฒนาตนเอง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ดังนั้น จงอย่านิ่งนอนใจ พึงขวนขวายในการให้ทาน ทั้งทำด้วยตนเอง ทั้งชักชวนผู้อื่น ทำจน กระทั่งเกิดเป็นนิสัยรักการให้ติดตัวไปข้ามภพข้ามชาติ และพึงระลึกไว้เสมอว่า เมื่อเรามีจิตเลื่อมใสในที่ใด ก็ต้องรีบให้ในที่นั้น อย่ามัวแต่ชักช้าชะล่าใจ จนกิเลสหรือความตระหนี่เข้ามาครอบงำใจได้เด็ดขาด เมื่อมีมากก็ให้มาก มีน้อยก็ให้น้อย ค่อยๆ สั่งสมบุญไปอย่างเต็มกำลัง ดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า “บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่า บุญมีประมาณน้อย จักไม่มาถึง แม้หม้อ น้ำ ยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมา (ทีละหยาดๆ) ได้ฉันใด ธีรชน (ชนผู้มีปัญญา) สั่งสมบุญแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบุญได้ฉันนั้น” กิจกรรม หลังจากนักศึกษาได้ศึกษา บทที่ 3 การทำทานที่สมบูรณ์แบบ จบโดยสมบูรณ์แล้ว โปรดนําแบบประเมินตนเองหลังเรียนบทที่ 3 และทำกิจกรรมที่ 1 แล้วจึงศึกษาบทที่ 4 ต่อไป อรรถกถาขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เรื่องเศรษฐีชื่อพิฬาลปทกะ, มก. เล่ม 42 หน้า 30 บทที่ 3 ก า ร ท ท า น ที่ สมบูรณ์ แบบ DOU 67
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More