0 ครั้ง
บทที่ 4 กล่าวถึงประเภทของธรรมทาน ซึ่งมีทั้งวิทยาทานที่แบ่งเป็นทางโลกและทางธรรม รวมถึงอภัยทาน นอกจากนี้ยังพูดถึงอานิสงส์ของธรรมทานและคุณสมบัติของผู้แสดงและผู้ฟังธรรม ผู้แสดงธรรมควรมีความสามารถและงดเว้นจากการเห็นแก่ลาภ ขณะเดียวกันผู้ฟังต้องมีใจเป็นสมาธิและไม่ดูแคลน ทั้งนี้ยังมีการกำหนดว่าวันธรรมสวนะนั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับการฟังธรรมเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในที่สุดมีการพูดถึงอานิสงส์ที่เกิดขึ้นจากการฟังธรรมที่มีผลดีทั้งต่อตนเองและผู้อื่น
-ประเภทของธรรมทาน
-วิทยาทาน
-อภัยทาน
-การแสดงธรรม
-คุณสมบัติของผู้แสดงธรรม
-การฟังธรรม
-อานิสงส์ของการฟังธรรม