แนวคิดเกี่ยวกับการให้ทานในพระพุทธศาสนา SB 101 วิถีชาวพุทธ หน้า 34
หน้าที่ 34 / 226

สรุปเนื้อหา

แนวคิดการให้ทานในพระพุทธศาสนานั้นถือว่าการให้ทานเป็นการให้ทั้งสิ่งของและความรู้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ซึ่งมีวัตถุประสงค์ที่สำคัญคือการชำระกิเลสและการสงเคราะห์ผู้อื่น ทานสามารถแบ่งออกได้เป็นสองประเภทหลักคือ อามิสทานและธรรมทาน โดยอามิสทานนั้นสามารถแบ่งตามประเภทของสิ่งของที่ให้และเจตนาของผู้ให้ การทำทานมีความหมายที่ลึกซึ้งและควรมีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ทั้งผู้ให้และผู้รับ.

หัวข้อประเด็น

-แนวคิดการให้ทาน
-วัตถุประสงค์ของการให้ทาน
-ประเภทของทาน
-การแบ่งอามิสทานตามประเภท
-การแบ่งอามิสทานตามเจตนาของผู้ให้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

แนวคิด 1. ทาน คือ การให้ ทั้งที่เป็นสิ่งของและเป็นความรู้ทั้งทางโลกและทางธรรม โดยไม่หวังสิ่ง ตอบแทนจากผู้รับ 2. วัตถุประสงค์ของการทำทานที่แท้จริง ต้องเป็นไปเพื่อชำระกิเลส เพื่อตอบแทนคุณ เพื่อสงเคราะห์ หรือเพื่ออนุเคราะห์ การให้ด้วยวัตถุประสงค์อื่นนอกเหนือจากนี้ ไม่ถือว่าเป็น การให้ทาน 3. ทานมี 2 ประเภท คือ อามิสทาน และธรรมทาน อามิสทาน หากแบ่งตามสิ่งของที่ทายกให้ สามารถแบ่งได้เป็น ทาสทาน สหายทาน และสามีทาน หากแบ่งตามเจตนาของผู้ให้ สามารถแบ่งได้เป็น ปาฏิบุคคลิกทาน และสังฆทาน ซึ่งสังฆทานพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงสรรเสริญว่ามีอานิสงส์มากกว่าปาฏิบุคคลิกทาน วัตถุประสงค์ 1. เพื่อให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจ และอธิบายวิธีการทำบุญในพระพุทธศาสนาทั้ง 10 วิธีได้อย่างถูกต้อง 2. เพื่อให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจ และอธิบายถึงวัตถุประสงค์ของการให้ (ตามลักษณะของการให้) ได้อย่างถูกต้อง 3. เพื่อให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจ และอธิบายเรื่องอามิสทานที่จัดแบ่งตามทายกได้อย่างถูกต้อง 4. เพื่อให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจและอธิบายเรื่องอามิสทานที่จัดแบ่งตามเจตนาของผู้ให้ได้อย่างถูกต้อง 5. เพื่อให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจ และอธิบายเรื่องปาฏิบุคคลิกทาน และสังฆทานได้อย่างถูกต้อง บทที่ 2 ท า น คื อ อะไร DOU 23
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More