การรักษาศีล 5 ในสังคมโบราณ : หน้า 158/226

ต่อจากนั้น ราชทูตจึงพากันไปหาอำมาตย์ซึ่งทำหน้าที่รังวัดไร่นา อำมาตย์ผู้นั้นก็บอกว่า สงสัยว่า ศีลข้อปาณาติบาตของตนจะขาดไป เพราะเคยไปวัดนาสุดเขตลงตรงรูป แต่ไม่เห็นรอยปูปรากฏ จึงคิดว่า ไม่มีปูอยู่ในรู ครั้นปักไม้ลงไปในรู ก็ได้ยินเสียงปูร้อง ทำให้คิดว่าปูอาจจะตาย บรรดาราชทูตจึงแย้งว่า อำมาตย์ไม่มีเจตนาจะฆ่าปู ศีลของท่านจึงยังไม่ขาด และขอจดกุรุธรรมลงในแผ่นทองคำ ต่อจากนั้น คณะทูตได้ไปหานายสารถี นายสารถีก็สงสัยว่าศีลของตนจะไม่บริสุทธิ์เพราะเคยใช้ แส้ตีม้า พวกราชทูตจึงคัดค้าน แล้วขอจดกุรุธรรม ครั้นแล้วคณะราชทูตได้ไปหามหาเศรษฐีมหาเศรษฐีก็สงสัยว่าศีลอทินนาทานของตนอาจจะเสียไป เพราะยังไม่ทันได้ถวายข้าวสาลีเป็นค่านาให้หลวงก็ให้คนใช้ผูกรวงข้าวเล่น พวกราชทูตได้คัดค้านว่าไม่เป็นไร แล้วขอจดกุรุธรรมเหมือนครั้งก่อนๆ ต่อมา คณะราชทูตจึงไปหาอำมาตย์ผู้ทำหน้าที่ตวงข้าว อำมาตย์ผู้นั้นก็คิดสงสัยว่าศีลของตนจะ ด่างพร้อย เพราะขณะที่ทำหน้าที่เป็นผู้ใส่ไม้สำหรับนับจำนวนข้าวเปลือก ในขณะที่คนใช้ขนข้าวเปลือก บังเอิญฝนตกลงมา ตนเองรีบหนีฝน เลยจำไม่ได้ว่าใส่ไม้เข้าไปในกองใด พวกราชทูตจึงได้คัดค้าน และ ขอจารึกกุรุธรรมของอำมาตย์ไป ลำดับต่อไป คณะราชทูตก็ไปหานายประตู นายประตูจึงเล่าความสงสัยในกุรุธรรมของตนว่า วันหนึ่งใกล้เวลาที่จะปิดประตูพระนคร ตนได้ว่ากล่าวชายขัดสนผู้หนึ่งกับน้องสาวของชายผู้นั้น ซึ่งกลับ เข้าเมืองในเวลาเย็นมาก ตนได้กล่าวตู่ด้วยเข้าใจผิดว่า หญิงคนนั้นเป็นภรรยาของชายผู้นั้น พวกราชทูตจึง คัดค้าน และขอจดกุรุธรรมของนายประตูเหมือนเช่นเคย ถัดจากนั้น คณะราชทูตได้พากันไปหานางวัณณทาสี (หญิงงามเมือง) นางวัณณทาสีจึงกล่าวถึง ความสงสัยในกุรุธรรมของนางว่า ครั้งหนึ่งพระอินทร์เคยแปลงเพศเป็นชายหนุ่มมาหานาง ได้ให้ทรัพย์แก่ นางไว้จํานวนหนึ่ง และสัญญาว่าจะมาหานางอีก แต่แล้วพระอินทร์ก็หายไปเป็นเวลาถึง 3 ปี นางเฝ้า คอยโดยไม่ยอมรับสิ่งใดจากชายอื่นด้วยเกรงว่าศีลจะขาด ครั้นนางยากจนลง จึงไปหาอำมาตย์ให้ตัดสินชี้ขาดว่า ต่อแต่นี้ไป นางจะสามารถรับทรัพย์จาก ชาย อื่นได้หรือยังครั้นตกค่ำลงในวันเดียวกันก็มีชายคนหนึ่งมาหานางทันใดนั้นพระอินทร์ก็แสดงพระองค์ให้ปรากฏ นางจึงมิได้ติดต่อและรับทรัพย์จากชายผู้นั้น พระอินทร์จึงกลายเพศให้เป็นพระอินทร์ตามเดิมแล้วเหาะ ไปบนอากาศ พลางกล่าวว่า เธอเป็นผู้รักษาสัตย์ แล้วบันดาลให้ฝนแก้วตกลงมาเต็มบ้านของนางด้วยเหตุนี้ นางวัณณทาสีจึงสงสัยว่า ศีลของนางจะไม่บริสุทธิ์ พวกราชทูตคัดค้านว่าไม่เป็นไร แล้วขอจดกุรุธรรม ซึ่งได้รายละเอียดเหมือนที่จดมาจากทุกคน เมื่อราชทูตจดกุรุธรรมของคนทั้ง 11 แล้ว จึงนำไปถวายพระเจ้ากาลิงคราช กราบทูลเรื่องความ สงสัยในศีล 5 ของคนเหล่านั้นให้ทรงทราบทุกประการ พระเจ้ากาลิงคราชทรงโสมนัสเป็นอย่างยิ่ง แล้วได้ ทรงตั้งพระทัยรักษาศีล 5 ให้บริสุทธิ์นับแต่บัดนั้น ฝ่ายพราหมณ์และอำมาตย์ทั้งหลายก็ตั้งใจรักษาศีลตาม บทที่ 8 อ า น ส ง ส ข อ ง ก า ร รั ก ษ า ศีล DOU 147