สาระสำคัญของการเจริญภาวนา : หน้า 185/226

บทที่ 10 สาระสำคัญของการเจริญภาวนา 10.1 การเจริญภาวนาเป็นงานสำคัญ ในบทต่างๆ ที่ผ่านมา เราได้ศึกษาถึงเรื่องการสั่งสมบุญด้วยการทำทาน และรักษาศีลมาแล้ว จึงได้ทราบถึงหลักและวิธีการปฏิบัติที่ถูกต้อง อันเป็นทางมาแห่งบุญทั้ง 2 ประการเป็นอย่างดี ทำให้เรา เข้าใจว่าการทำทานเป็นเสมือนการตระเตรียมเสบียงไว้ให้เพียงพอสำหรับการเดินทางข้ามพ้นสังสารวัฏ ผู้ที่เดินทางไกลข้ามทะเลทราย มีความจำเป็นต้องสั่งสมเสบียงเอาไว้ให้เพียงพอ เพื่อความ ปลอดภัยและมั่นใจตลอดเส้นทาง ฉันใด ผู้ที่จะเดินทางไกลข้ามวัฏฏะก็ต้องสั่งสมเสบียง คือ ทานบารมี ของตนไว้ให้ยิ่งกว่าหลายเท่า ฉันนั้น ทั้งนี้ก็เพื่อให้เกิดความมั่นใจได้ว่า ในภพชาติเบื้องหน้าจะมีทรัพย์ สมบัติเอาไว้หล่อเลี้ยงตนเอง และเหลือไว้ใช้ในการสั่งสมบารมีให้มากยิ่งขึ้นไปอีก ไม่เพียงเท่านั้น การรักษาศีลก็เช่นเดียวกัน มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการทำทาน มีผู้คน จำนวนไม่น้อยที่เข้าใจว่าการรักษาศีลนั้น ก็เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ตัวเราไปทำความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น จึงดูเหมือนว่าเมื่อเรารักษาศีลไปแล้ว ผลประโยชน์กลับไปตกอยู่กับผู้อื่น แทนที่จะเป็นตัวเราเอง ผู้ที่มี ความคิดความเห็นเช่นนี้ ก็นับว่ามีความเข้าใจถูก แต่เข้าใจถูกเพียงครึ่งเดียว แท้จริงแล้วการรักษาศีลนั้น ผลประโยชน์ได้เกิดขึ้นกับตัวเราเองก่อนเป็นอันดับแรกแล้ว เพราะทันทีที่เราตั้งใจรักษาศีล ก็เท่ากับว่าเรา ได้หยุดสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น นับจากนี้เป็นต้นไป จะไม่มีใครต้องเดือดร้อนเพราะเรา ผลที่ได้ กลับมาก็คือ เราจะได้รับความปลอดภัย เพราะเราไม่ได้ทำสิ่งใด ที่จะนำความเดือดร้อนมาให้กับตัวเอง ดังนั้น ศีลจึงเป็นหลักประกันให้กับผู้รักษาได้ว่า ในชาตินี้จะพบแต่ความสุขสวัสดี และยังเป็น หลักประกันได้อีกว่า เมื่อเกิดไปอีกกี่ภพกี่ชาติก็ตาม เราจะได้ความเป็นมนุษย์ไปทุกภพทุกชาติ เมื่อเป็น เช่นนี้ ก็เท่ากับว่าเราได้โอกาสในอัตภาพมนุษย์นี้ ไปใช้ในการสั่งสมบุญให้ยิ่งขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตาม ลำพังเพียงการทำทาน และรักษาศีลให้บริสุทธิ์นั้น ยังถือว่าไม่เพียงพอ เมื่อเปรียบเทียบกับเป้าหมายที่จะทำให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ คือ ดับกิเลสให้หมดสิ้น หากจะอุปมาให้เห็นภาพ ชัดขึ้น เปรียบเหมือนกับการทำสงคราม กองทหารที่เตรียมพร้อมจู่โจมข้าศึก ต้องทำการตระเตรียม เสบียงอาหารและเกราะป้องกันตัวอย่างดีที่สุด เพื่อมิให้พลาดท่าเสียทีได้ เพียงเท่านี้ย่อมไม่สามารถที่จะ เอาชนะข้าศึกศัตรูได้ ฉันใด การเตรียมเสบียงโดยการทำทาน และการสร้างเกราะป้องกันตัวเองด้วยการ รักษาศีล ย่อมไม่อาจบอกว่า ได้ทำลายข้าศึกคือกิเลสได้แล้ว ฉันนั้น 174 DOU บ ท ที่ 10 10 ส า ร ะ ส าคั ญ ข อ ง ก า ร เ จ ริ ญ ภ า ว น า