การวิเคราะห์สมาธิและปัญญาในคัมภีร์ศัพทศาสตร์ : หน้า 33/278

ณ ของสำนักงานเขตภาคเหนือ (เราเป็น) ผูกะ ขดุ๊บ (อุฬ) อิติ มาโน = ขดุ๊ยมานโน มานว่า (เราเป็น) กายวิริยะ แต่บางครั้งอาจเปลี่ยนรูปไปเป็นติป pratthip ได้ แต่การที่จะเปลี่ยนอย่างไร โดยวิธีของสมาธิไหน จึงจะเหมาะสมดังนั้น สุตทระแม่ผู้ก็อาจจะคิดแปลให้เข้ารูปกับประโยคั้น ๆ เป็นหลัก และเมื่อปลดปล่อยความชัดเจนแล้วว่าเป็นอันไม่ผิดหลักสมาธิเช 5. อาทารามบุพพบ สมาทีน่ อ่อนานนเข้า ด้วยกัน ในเมื่อน้านนั้นเป็นชื่อเรียกเท่านั้นได้ หรือว่าคุณค่าท่านกัน ท่านประกอบ “เอว ศัพท์” กับบทหน้า เพื่อฆ่าเนื้อความอ่อนเสียว่าไม่สิ่งอื่น ท่านให้ปลอก เอวศัพท์ว่า คือ เช่นแสงสว่าง คือปัญญา ไม่ได้หมายเอาแสงสว่างอื่น หมายเอาแสงสว่างคือปัญญา ต้องตั้งวิเคราะห์ว่า ปัญญา เอว อาทาน = ปัญญา เอว ศัพท์ในวิภาคะนี้ ก็เพื่อจะบำเพ็ญเสียในที่นี้ คือปัญญานั้นเอง ไม่ใช่สงบระหว่างหรือสงบจันทร์ แสดงว่าเป็นหลัก และสมานิ้างก็รับคำสำเร็จอาจจะมีความหมายคล้ายคลึงกัน กับสมาธิ เช่น อัปปรโมง อย่าง “ปัญญา” อาจเป็น “แสงสว่างแห่งปัญญา” ก็ได้ ถ้าแปลว่า เอวสงบแห่งปัญญา ต้องเป็นวุฒิปฐมสมาธิ แต่ถ้าแปลว่า แสงสว่างแห่งปัญญา ต้องเป็นวุฒิปฐมสมาธิ แต่ถ้าแปลว่า เอวร่วงแห่งปัญญา ต้องเป็นวุฒิปฐมสมาธิ แต่ถ้าแปลว่า เอวแห่งปัญญา ต้องเป็นวุฒิปฐมสมาธิ แต่ถ้าแปลว่ารวมแห่งปัญญา ต้องเป็นวุฒิปฐมสมาธิ วิธีวิจัยวิเคราะห์ก็แนะนำไปตามอุปาทานที่แสดงมานี้ เพื่อเป็นการสะดวก และง่ายต่อการศึกษา ส่วนที่นักปราชญ์ใช้กันมี้ในคัมภีร์ศัพทศาสตร์ ท่านบอกไว้เป็นการบิดยาว ถึงมี ๆ ศัพท์ ซึ่งแปลว่า ด้วย มี คำศัพท์ ซึ่งแปลว่า อีก คำศัพท์ ซึ่งแปลว่า อึด คำศัพท์ ลบกัน เช่น ตัวอย่างเช่น