สะสมธิ: การต่อสะนันและความหมาย : หน้า 239/278

คำอ่านในภาพ: ๑. สะสมธิ สะสมธิ คือ การต่อสะนัน หมายถึง การต่อสะเริ่มต้น ต่อสะเนื่องปลายต่อสะที่รูปเสมอกันและมีรูปไม่เสมอกันให้เป็นบรรเดิยกัน และในสะสมธินี้ได้แนวธิรโบกกรณี ๗ อย่าง คือ โลโก : ลบ.๑ อาโก : แปลง ๑ อาโก : ลงอักษรตัวใหม่ วิกาโร : ทำให้้นจากของเดิม ปกติ : ปกติ ๑ ก็โถ : ทำให้อยาว ๑ รสธี : ทำให้ชั้น ๑ ขาดแต่ สมโภโก องค์เดี๋ยว ๒ ทั้งใบ เพราะสะสมธิจะสู้อยกกันไม่ได้ ต่อไปจะเขียนสะสมธิ ตามหลักของสะสมธิปโบรก์ ทั้ง ๗ ตามลำดับ ดังนี้ ๑. โลโก (โลปรสะสมธิ) มี ๒ อย่าง คือ บุพพลโลโล ยมสะหน่า ๑ อุทธรโลโลปลสะระลิง ๑ สะที่ศของชื่อที่หน้าเรียกว่า “สะหน่า” สะหน้านอกจากคำที่ลง เรียก “สะเนื่องปลายหรือสะหลัง” เช่น คำว่า “ยุศุ + อินุริยา” ๒ คำนี้ ยุศุ เป็นชื่อที่หน้า อินุริยา น เป็นคำหลัง สะที่สุดของ ยุศุ อัน เป็นคำหน้าที่คือ อะ และ อะ จึงเป็นสะหน่า สะหน้านอกจาก อินุริยา อันเป็นคำหน้าที่คือ อี จึงเป็นสะหลัง เวลาจะต่อเข้า กัน นบ อะ ที่ สะ แห่ง ยุศุ เสียบ แล้ส เอาไปต่อกับสะหลังจึงเป็น ยุศุนทรียานิ ซนใน คัน ทั้งสะหน่าและสะหลังนี้ ต้องไม่มีปัญญาอื่นคั่นในระหว่างจะสมได้ ถ้ามีปัญญานั้นอันอาจไม่ได้ การบรรลุสะหน่า มีวิธีการ ดังนี้ ๑.๑ สะหน้าเป็นรสะ สะเนื่องปลายของน้ํายบญยะหรือ เป็นทีละ เมื่อบรรลุสะนาแล้ว ไม่ต้องทำอย่างอื่น เป็นแต่ต่อเข้ากับสะเนื่องปลายที่เดียว เช่น ยุศุ+อินุริยานิ ลบสะหน้า คือ อะ ที่สุดแห่งคำที่ ยุศุ เสียบ สะเป็น ยุศุนันริยานิ โหน่+เอด้ ลบสะหน้า คือ อี ที่สุดแห่งคำที่ โหน่ เสียบ สะเป็น โหน่แต่, สมฤฎ+อายสุมา ลบสะหน้า คือ อุ ที่สุดแห่งคำที่ สมฤฎ เสียบ สะเป็น สสมตายูมา เป็นคำ ๑.๒ ถ้าสะทั้น ๒ เป็นรสะแต่ แต่มิรูปไม่เสมอกัน คือ ข้างหนึ่งเป็น อ ข้างหนึ่งเป็น อิ หรือ อิ ก็ ข้างหนึ่งเป็น อุ หรือ อิ ก็ ข้างหนึ่งเป็น อุ ข้างหนึ่งเป็น อ หรือ อิ ก็ เมื่อบรรลุสะเนื่องแล้วไม่ต้องทําอะไร เช่น จูฑิ+อปายเดเป็น อจูปายเด เป็นคำ