การก่อและคำพท์ในพิธีกรรมพุทธ : หน้า 70/278

รวบรวมความรู้การก่อ ด้วยดีถวายวิธีด้วย "ติยามูพัท" เป็นต้น เป็นคำตำรับไปจนถึง สัตว์- พุทธพิธี อันยิ่ง ย สพท์ เป็นริ้วเส้นผสมในนามอาจแจกได้ทั้ง ถึงก็ เหมือนกันกับ คำพท์ เพราะฉะนั้น จึงควรกำหนดไว้ให้แน่นว่า ย สพท์กับ ค คำพท์นั้นใช้ใด นาม นามตัวเดียวกัน คือ ถ้า ย สพท์โยนามนามบาได ค คำพท์ก็โยนามนามบาได นั้น จ่ ต่างกันก็ก็ต่างกัน เห็นกันอยู่ เพราะ ย สพท์ประกอบด้วยวิธีอื่นนอกจากปฏมก วิธีดี มีฤทธิวิถีเป็นต้นองค์เส้นสังกัดวิธีดี ส่วน ค คำพท์ คงประกอบด้วยปฏมก วิธีดี เสมอไป ส่วนวานะและลิ้นก็ต้องให้เหมาะกัน ย และ คำพท์ คงประกอบด้วยปฏมกวิธี ใดๆนอกจากนั้น ทั้ง ๓ ทั้ง ๓ ประกอบด้วยปฏมกวิธีดี ๒. ประโยค๓ : ก็เป็นแต่ คำพท์ประกอบด้วยปฏมกวิธีดี (คือ โล) และ บทปลด ซึ่งเป็นบทสมเท่านั้น เพราะฉะนั้น ประโยค คงมีแต่ ๓ ลักษ์ ไม่เป็นเฉพาะ นุปลาสิกหัวในอธิปัญญา จะฉงเรียก "สมุนพบทพุทธ" แต่ใน รู᷋ปะวิเคราะห์ให้ "สมุนพบท" ซึ่งปลวว่า "กับ" และบทนามที่ต่อกับ ค คำพท์ใช้ ประกอบ "ติยาวัชดิ" ซึ่งจะต้องเปล่าๅว่า "ด้วย..." เมื่อเข้าสมบูรณ์แล้วจะ ส ที่ สท เข้ากับบทนามที่ ประกอบ ติจยาวัชดิ นั้น จงอาวายกสมิเบลิ่ม ท่าน นิยามให้เปล่าๅว่า "เป็นไปกับด้วย..." ไม่ได้เปล่าๅว่า "มี" เหมือนพุทธพิธีอื่น ๆ แต่ง