พยัญชนะและเสียงในภาษาไทย : หน้า 222/278

กระธ ๙ คำ คือ อา อิ อุ อู เ อ โ นี้ เสียงอย่างเดียว กระ ๔ ตัวนี้ เมื่เทียบกับภาษาไทยเราไม่ต่างกัน และมลลงเป็น ๒ คือ เป็นรสละ มีเสียงสั้นง ง เป็นก็ มีเสียงยาวง ๑ เสียงโมะ - อโมะ เสียงของพยัญชนะทั่วไป มี ๒ อย่าง คือ ๑. โโยะ ได้แก๋ มีเสียงก้อง คือ พยัญชนะที่ออกเสียงดังก้อง มีเสียง ๓ แกน ได้แก่ พยัญชนะรี ๓, ๔ ในวรรณังค ๔ มีพยัญชนะรวม ๒ ตัว จำนวนออกเป็นพยัญชนะรวดและวรรค์ได้ดังนี้ ๑.๑ พยัญชนะรวด ๑๕ ตัว คือ ค ม ง จ ฉ ช ญ ณ ท ธ น พ ฟ ม ๑.๒ พยัญชนะวรรค ๖ ตัว คือ ย ร ล ว พ ๒. อโมะ ได้แก่ มีเสียงไม่ก้อง คือ พยัญชนะที่ออกเสียงไม่ดังก้อง ได้แก่น พยัญชนะที่ ๑.๒ ในวรราคั้ง ๔ มีพยัญชนะ ๑๑ ตัว จำนวนออกเป็นพยัญชนะรวรรคและวรรคได้ดังนี้ ๒.๑ พยัญชนะรวด ๑๐ ตัว คือ ก ข ฃ ฉ ร ษ ฌ ฎ ฏ ฑ ฒ ป ส ๒.๒ พยัญชนะวรรค ๑ ตัว คือ ส ส่วน ฤา นิคิดคิด ท่านผู้รู้ท่านค้น คำว่า "โโมะ" แต่่นักปราชญ์ฝ่ายศาสนา ประสงค์เป็น "โอะโมะ" แต่กันปราชญ์ฝ่ายศาสนา ประสงค์เป็น "โอะโมะ" แต่กันปราชญ์ฝ่ายศาสนา ประสงค์เป็น "โอะโมะ" แต่กัน นอกจากนี้ เสียงของนิคคิต อ่านตามวิธีภาษามีสำเนียงเหมือนกัน ดู สะกด อ่านตามวิธีพันธกฤกษ์มีสำเนียงเหมือนกัน ดู สะกด เสียงสีลิด - ธนิษ พยัญชนะรว karชเป็นโมะและโอะโมะนั้น ยังแบ่งเป็น ๒ ต่อไปอีก ตามเสียงที่หย่อนและหนัก ดังนี้ ๑. เสียงพยัญชนะที่ถูกฐานของคนหย่อน ชื่อว่า "สีลิด" คือ พยัญชนะ ๑.๑ ในวรราคั้ง ๔ คือ ก ค ข ช ซ ฌ ฎ ฏ ฑ ฒ ป พ เป็นสิลิด