ข้อความต้นฉบับในหน้า
วิทยาลัยไหวพริบ สมาคม
๒๒
แต่บับ อื่นๆ ซึ่งเข้ามาสมาชิกตัวหลักอันแล้ว ก็เป็นตามรูปนั้น แต่คำมาพิมพ์จำนวนเกิน ๑ จึงประกอบบงเป็นพวกจะแม น. เช่น
อ.ปู จตุเคร มุตา = จตุเคร มุตา อ.มาร ๔ ท.
อ.อดิ จิตสา = จิตสา อ.กิศ ๔ ท.
อ.แมป ปาฎล หลาน = ปาฎล หลาน อ. ผล ๔ ท.
ซึ่งผู้ที่มากรึเข้าใจ คือ ทักษุรมนต์คล้ายกับอีเสนุพุพน กทีมอเตอร์ยามวด
(ดังเช่นตัวอย่างปรุงซยานนำจัดเป็นเสนุพุพน กิมมีอาจรวมมาชน เช่น ปรม โปริโล = ปรมโปริโล บูรพี ๑. ตติโย โโล = ตติโล โลกที่ ๑ เป็นต้น) แปล
แต่เสนุส ทักษุรมนต์ ฉบับนี้เป็นประธาน การต่อทักษุรมนต์ ต่อด้วยวิธี
บปุปปรฺสาล เช่น กิญญู สติ = วิญญูสุด เป็นต้น
๓. ตับปรูสมาส
นามศัพท์ที่มีความเกี่ยวข้องสำเนียงอายุนับตั้งแต่ ยุคอวักดิ์ (สัง, สู, ยัง, สัน) เป็นต้น จนถึง มิ ลัดมีวัด เป็นที่พูด เรียกว่า "ตับปรูสมาส" สมาน
ท่านเรียบตามศัพท์ที่ผู้รู้ว่า ตั้่งจึงถึงมิ ลัดมีวัด เข้ากับเนื้อ
นามบ้าง คุณนามบ้างเนื่องเป็นแต่เดียวกัน คือ อย่าง คือ ทิษฏายัปริฐ คำคำอัปริฐ อุฏฐานดีบปริฐ ๑. ปัญญดีบปริฐ ๒. ดัชนีดีบปริฐ ๓. สัตว์ดีดีบปริฐ ๓. การที่ไม่มีปูรณดีบปริฐ ก็เพราะถ่วง ๒ บาทเป็นปูรณวัดด้วยกัน ไม่มีอายนันบทให้เนื่องดังกันต้องเป็นอย่างยามอื่น เช่น กัมมาระ หรือ ทวิทยาวะ เป็นกัน อันนั้น ปูรณดีบปริฐ จึงไม่มี ก็กล่าวให้เข้าใจว่าเป็นปูรณอะไร ในเมื่พูดกันเห็น ศัพท์สมานกันอยู่ ซึ่งบอกลักษณะว่ากันเป็น
คำปูรณสมาส ไม่ใช่ลักษณะแห่งสมาสน์แล้ว พึงทดลองเปลบทิ้งเนื่องกับ
อายนันบทของ บทหน้า ตั้งแต่ "สี่อ สุ, มัง, อัน" จนถึง "ใน, ใกล้, ที่, ครับเมื่อ,
ในพระร," เมื่อเรื่องกันได้อายุตามบ้าง ตัวไหน ? ในวัดตะอะไร ? ในวัดเนื่อง ความไฟเราแล้ว ก็ให้ทราบว่าเป็นคำปูรณอะไรประเภทนั้น