การวิวัฒนาการคำศัพท์และวัจนะ วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 3 หน้า 169
หน้าที่ 169 / 278

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้สำรวจการวิวัฒนาการของคำศัพท์ในภาษาไทย โดยนำเสนอการเปลี่ยนแปลงและลักษณะการใช้งานคำในบริบทที่แตกต่างกัน รวมทั้งการเปรียบเทียบและตัวอย่างการใช้คำในเรื่องของปัจจัยและลักษณะของคำที่ต่างกัน และการแสดงให้เห็นถึงวิธีการวิเคราะห์คำที่มีลักษณะซับซ้อน การใช้คำอย่างเหมาะสมในการสื่อสาร และการทำความเข้าใจในบทบาทของศัพท์ในภาษาไทย ซึ่งนำเสนอในรูปแบบที่เข้าใจง่ายและสามารถประยุกต์ใช้ได้ในชีวิตประจำวัน สามารถติดตามอ่านได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การเปลี่ยนแปลงของคำศัพท์
-การใช้คำในบริบทต่างๆ
-คุณลักษณะของคำศัพท์
-การวิเคราะห์คำในภาษาไทย
-ปัจจัยและบทบาทของคำในภาษา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

กรมสํานักงานวิวัฒนาการ 20 ปี (พ.ศ. 2539-2549) 147 เพราะคำนี้นี้เป็นคุณ จึงแสดงให้ทั้ง 3 ลักษณะ เอกลักษณ์ เป็นรูปคำศัพท์เป็น ๖ กรณ์ ถ้าปัญจ์คงไว้ดังนั้น ถ้าเป็นองค์สิ่ง คำลง ถาม ปัจจัย ถ้าเป็นบุคลิ้งค์ให้แปลง อี เป็น อี ดังตัวอย่างเช่น ปู อดี. หนู. เมตรา เมตริ มีปัญญา โศก โศกิ โศกิ มีโภคะ ลาดิ ลาภิ ลาภิ มีลาด ติส ตสี ตสี มีติปะ เป็นต้น ส่วนที่พึงคล้องวานดู มนุษ ปัจจัย ก็ให้นำตามแบบของตน ๆ ตัวอย่างเช่น ปู อดี. หนู. มนุษ คุณวา คุณวดี คุณวิ มีคุณ. มนุษ ปัจจัย ชูม่า ชูมิดี ชูมิด มีกวามโพลงเป็นต้น ส่วน อายสมดุม ก็แสดงได้ทั้ง 3 ลักษณะเหมือนกัน แต่ใน อดี. หนูฯ ไม่มีที่ให้ แทนใน อี. ไว้ อยู่ สำนักงาน ทน 10. ปกติตัทธิ์ คำนี้นี้ มย ปัจจัย ตัวเดียว ใช้ลงแทน “ปกติ คำพี่” ซึ่งเปล่า “กระท่านแล้ว” คือหมายความว่า คำรัง อย่างหนึ่งใช้องแบบ “บริการ คำศัพท์” ถึงแปลว่า “เป็นวิภาร” หรือ “การทำให้เปล่า” อันแสดงวัสดุผสมกัน ให้วิ่งถูก อย่างหนึ่งเปล่าไปจากเดิม และ มย ปัจจัย นี้ฉิบลงในวัสดุเครื่องใช้อย กล่าวคือ ทัศพัฒนาระหว่าง ๆ นั้นเอง องหนึ่ง คำว่า “วิภาร” ที่แปลว่า เป็นวิภาร ก็คือเป็นเครื่องแสดงของคำว่า กระท่าให้เปล่าเท่านั้น เพราะฉะนั้น จึงได้ มย แทนได้ทั้ง 2 คำศัพท์ แต่มีข้อควร คำนี้นี้ คือ (1) ถ้าจะใช้ปิ๋งแทน “ปกติ คำศัพท์” ให้ประกอบคำศัพท์นในวัจจะด้วย “ติยาวัคตติ” ซึ่งเปล่า คือว่า “ด้วย” ตัวอย่างเชน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More