การถอดคำและพิธีกรรมในพุทธศาสนา : หน้า 63/278

(Thai text extracted in plain text form, as the image is too blurry for perfect accuracy) ถอดคำกำรเรียนวันวัด/วาานี ๒๒ ปี (๒๕๔๔-๒๕๖๗) อ. อาทิตย์ อุดีฎี เยน โอ อาทิตย์ฎี ถุรามโน ฯ คำบปล อ.ไฟ อันพารมฎีเดิมบูชาแล้ว อ.พรามณ์นี้่น ชื่อว่ามีไฟ อันบูชาแล้ว ฯ อีกอย่างหนึ่ง ในพุทธพีนี้น์ บาวีเสนณะในรูปวิเคราะห์เรียงไว้งั่งบ้าง ก็ได้ ตัวอย่างเช่น อ. อุดิฎี อาทิตย์ เยน โอ = อาทิตย์ฎี ถุรามโน ฯ คำบปล อ.ไฟ อันพารมฎีเดิมบูชาแล้ว อ.พรามณ์นี้่น ชื่อว่ามี ไฟบูชาแล้ว ฯ อุทาหรณ์นี้ในบทปลงเป็น อุดิฎีฎี ตามแบบฉบับนี้ ในต่อยมาพุทธนี้ใช้ อายดำนบาดคือ "อัน" เป็นพื้นที่ เพราะวิเคราะห์ในรูปวิเคราะห์ให้ก็รบกมึกันเป็นม้วนจาก ฯ อ.วิล ปิ้ด เยน โอ = วิลฎิติ สโร ฯ คำบปล อ. ยาพิษ อันลูกคร็ได้นแล้ว อ. ลูกครั่น ชื่อว่ามีอาพัย อันดืบแล้ว ฯ ก๎ดสุดที่พุทธพิธี จุดสุดที่พุทธพิธีสมานนี้ บ คำพีประกอบด้วยจุดดิวิกฏั คำรูปิทวัต ส่วนรูปิวิกัตร นอกรับคงอย่างเดิม แต่ในผสมนี้ มีอายดำนบึ่งบอกว่าแก่ เพื่อเป็นผู้รับจาก ก็ย้ายในรูปวิเคราะห์ ไม่ใช่เป็นผู้ทำ จะนี้จะมีอัญญบา คือนอืบเข้ามาเปง เป็นผู้ทำ แต่ไม่ต้องเขียนในรูปวิเคราะห์ เพียงแต่หมายรู้กันว่า กรรมเช่นนั้นใคร ทำให้ วิถีเสกเอากอย่างก็คิด บางคุณจะประกอบด้วยการกิ่วคิดดัง ๓ ปัจจัย ในรูป ของทักษตุวาจ ก็มวาทก ส่วนกับมวาทก จะมีตัวผู้ทำติดต่อมาทั้ง ๓ ปัจจัย กระทำ แก่ตัวอัญญบาอีกที่หนึ่ง ตั้งตัวอย่างเช่น อ. ทินโน สุกโค ยศ โอ = ทินนสมโก ราช ฯ คำบปล อ. ส่าย (นางรัศธ์ อินทวาเมือง ท.) กวาดแล้ว แต่เพราะพระ ได อ. พระราชนั่น ชื่อว่ามีอัญชารเมือง ท. เกายแล้ว ฯ อุทาหรณ์นี้ เมื่อเห็นพิธีว่า “ทินนสุขิโ” ถ้าเป็นเสนราช ต้องเป็น จุดสุดที่พุทธพิธีแน่น เพราะพระราชาเป็นผู้รับส่ง ไม่ใช่ผู้เสียส่วย ต้องหาพิธีอื่น ซึ่งเป็นผู้เสียส่วยเข้ามาเปนด้วย จึงจะได้ความถูกต้อง ถ้าแปลว่า “ส่วนอันพระราช