วิริยาภิบาลกว่ายักษ์ สมุนไพรเน วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 3 หน้า 226
หน้าที่ 226 / 278

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการจัดการพยัญชนะวรรณยุกต์ในภาษาไทย การศึกษาเสียงและการออกเสียงของพยัญชนะต่างๆ วิธีการสะกดและตัวสะกด รวมถึงการประยุกต์เสียงในภาษา โดยเน้นถึงพยัญชนะที่มีลักษณะเฉพาะในการสะกด ร่วมกับการมีเสียงที่แตกต่างกันไปในแต่ละกรณี ตัวอย่างที่แสดงวิธีการนำเสนอในเสียงและการสะกดของคำต่างๆ ในบริบทต่างๆ จะช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจการใช้ภาษาไทยได้ดีขึ้น.

หัวข้อประเด็น

-พยัญชนะวรรณยุกต์
-การออกเสียงในภาษาไทย
-การสะกดและตัวสะกด
-อักษรสระในภาษาไทย
-เสียงและการออกเสียงในภาษาไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

วิริยาภิบาลกว่ายักษ์ สมุนไพรเน ๒๐๕ น ช่อ น เช่น สนุโนะ ม ช่อ ป เช่น อนุมูโก ม ช่อ ผ เช่น สนุโลโ ม ช่อ พ เช่น อนโมโ ม ช่อ ก เช่น สนุโ ม ช่อ ม เช่น อมวา เป็นต้น (ข) พยัญชนะวรรณยุกต์ ๑. ย ล ส ๓ ตัวนี้ ช่อหน้าตัวเองได้ เช่น เสนโย, สุดโต, อนุโล ๒. ย ร ล ๑ ตัวนี้ ถ้าอยู่หลังพยัญชนะแต่ตัวอื่น ออกเสียงผสมกับพยัญชน้หน้า เช่น วาจู ภาโร, เกตุโล, อนุจติ ๓. ส เมื่อเป็นตัวสระกฎ มีเสียงเป็นยุฬะ คือ มีมวลกาลาในพินหน่อยหนึ่ง คล้าย s ในภาษาอังกฤษ เช่น ปริสุมา, เสนโย ๔. ท ถ้阿ยู่หน้าพยัญชนะอื่น ที่ทำให้สะกดท้ายออกเสียงมีเสียงมากขึ้น เช่น พรหม, ถ้าอยู่หลังพยัญชนะ ตัว คือ ณ น ม ย ลวก มีเสียงเข้าผสมกับพยัญชนะนั้น เช่น ปญฺโญ, อุณฺโฑ, หนาหนา, อมฺมิ, คฤหุตา, วุเฑต, อวานา, มุโฑ คำกล่าวว่า พยัญชนะทั่วไป กัมมะตรามแสดงไว้โดยไมแปลกกัน แต่เมื่ออาแตดตามวิธีนี้บารมีจบแตงรับไว้นะ คือ พยัญชนวรรคทั้งหมดเป็น มูลพยัญชนะ ไม่มีมาวกาเลย คือ เมื่อใช้เป็นตัวสะกดแล้ว ออกเสียงผสมกับพยัญชนะตัวอื่นไม่ได้ คงเป็นได้แต่ตัวสะกดอย่างเดียว พยัญชนะที่เป็นอักษรสระ พยัญชนะที่เป็น อรัส ๗ ตัว คือ ร ส ล ว ส ฯ เป็น “อักษรสระ” มีเสียงกังสระ คือ ที่มดรา ทั้งนี้ เพราะพยัญชนะเหล่านี้บางตัวรวมลงในระเดี เดียวกันกับพยัญชนะขึ้นและออกเสียงพร้อมกันได้ เช่น เสนโย กรุาบปา เป็นต้น บางตัวมีเป็นตัวสะกดออกเสียงได้หย่อนพอให้รู้ได้ว่าตัวสะกดเป็นคายุฑ มุโฑ เป็นต้น จบสมญาจิราณ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More