ข้อความต้นฉบับในหน้า
ดองคำรัฐท้องถิ่นจังหวัดภาคใต้ 60 ปี (๒๕๕๘-๒๕๖๗)
(ส่วนที่ ๑)
นี้ ต้องตั้งวิเคราะห์สถานที่วัดจากหน้าผนัง เพราะสถานที่หน้าเป็นมณฑลใหญ่ ต้อง ตั้งวิเคราะห์หลัง ตามหลักของสมาธิองอ เช่น คำว่า “ปฏูลติปรวรมงกุฎ (เกลาว)” มีกรอธรรมอัปสรอิพรอสมาส มาเป็นคำแล้ว เป็น คำเดียวกัน คำสมาธิอัปสรอิพรอสมาส และ วิเสนบุพพบท กมมรรยสมาส เป็นท้อง
วิเคราะห์ว่า
๑. ออ.กมม. ธมโม เอา อญุ = ธมมฤกษ์
๒. วิ.บพภ.กมม. ปวร ธมมฤกษ์ = ปวรสมฤกษ์
๓. ต.ต. ตติ. ปวตติติ อปรสมสมฤกษ์ เยน โส = ปวตติติปรวรมงกุฎ (เกลาว)
ปวตติติปรวรมงกุฎ (ปวตติ-ปรร-ธมม-จากก) พื้นที่นี้ปลวกจากพื้นที่ หลังไปพัทธ์หน้าเหมือนพื้นที่เป็นสมาธิอิพรในลักษณะ๓ คือ จาก จักร ธมม คีธรรม ปวตติติ อันให้เป็นไปทั้งหมด
แต่เวลาตั้งวิเคราะห์ของพื้นที่จะต้องวิเคราะห์ตามลำดับคำแปลคือ นำ อญุ กับ ธมม มาย่อกัน เป็น ธมมฤกษ์ แล้วนำ ปวร มาติดต่อกับ ธมมฤกษ์ เป็น ปวตติติปรวรมงกุฎ อย่างนี้ไม่เหมือนกันสมาธิอิพรัติักษณะดี ซึ่งตั้งวิเคราะห์อย่างคำแปล
คำว่า “อุปสมทาคทักกิริกาโล (ปุโรหิ) มีคำสั่งระเป็นต้นเข้าไปสมอแล้ว” เป็น คำวัดฤิยกรณเทพูพีพาสมา มี คำวัดฤิยกรณเทพูพีสมาร และ วิเสนบุพพบท กมมรรยสมาส เป็นท้อง มีวิเคราะห์ว่า
๑. ฉ.ตุล. ราโก อาติ เอส เต = ราคาทโย (เกลาส)
๒. วิ.บพภ.กมม. ราคาทโย กีสา = ราคาทุกเกสา
๓. ฉ.ตุล. อุปสมดา ราคาทุกเกสา ยุส โส = อุปสมุตราคาทุกเกสา (ปุโรหิ)
๓. สมหสใหญ่ อยู่ตรงกลางระหว่างศพท์หน้ามและศพท์หลัง สมาสท์ก็คือ ศพท์หน้า และศพท์หลัง
สมาสท์องค์ที่ ๓ นี้ ต่างจากสมาสท์องค์ที่ ๑ และองค์ละที่ ๒ มาก การบกอีของสมาสท์องค์ละกันที่ ๓ นี้ ต้องบอกชื่อสมาสใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง