การเลี้ยงดูบุตรและการแต่งงานที่เหมาะสม : หน้า 130/433

เลี้ยงดูบุตร ๑๐๕ ควรให้เด็กอยู่อย่างพัก เว้นเสียจะเชื่อใจเด็กได้ และต้องหาพักที่มีระเบียบของบังคับเคร่งครัดด้วย ๔. ดัดแจงให้ลูกแต่งงานกับคนดี ความหมายในทางปฏิบัติ มีอยู่ ๒ ขั้นตอน คือ ๔.๑ พ่อแม่ต้องเป็นธุระในการแต่งงานของลูก ให้คำแนะนำและช่วยเหลือ ๔.๒ พ่อแม่ต้องพยายามให้ลูกได้ครองชีวิตที่ดี ในข้อ ๔.๒ อาจมีความขัดแย้งระหว่างพ่อแม่กับลูกอยู่ไม่น้อย คล้ายกับการกันฉุกจากความขั้ว แต่การขัดกันในเรื่องครองมักจะแรงกว่า ควรจะทำความเข้าใจให้ดี ปัญหาสำคัญอยู่ที่ ๒ ข้อ คือ ๔.๒.๑ พ่อแม่เกิดแค้นความรักของลูก มีดีหรือเสียอย่างไร ๔.๒.๒ ใครควรเป็นผู้ตัดสินการแต่งงานของลูก ปัญหาเริ่มแรก ถ้าคิดดูโดยละเอียดถ้วนแล้ว จะเห็นผลลัพท์มีมากกว่า ผลเสียจะมีผลเสียอยู่เฉพาะในรายที่พ่อแม่จิตวิทยาและชอบทำอะไรเกินกว่าเหตุเท่านั้น แต่การร่วมมือกันเป็นของดีแน่ ความจำเป็นอยู่ที่ว่า ลูกยังอยู่ในวัยเยาว์ รู้จักโลกน้อย มองโลกในแง่ดีเกินไป อาดัดสินใจผิดพลาดได้ และความผิดพลาดในเรื่องครองนั้นมีผลมาก แก่กอ ปัญหาข้อที่สอง ใครควรเป็นผู้ที่ตัดสินการแต่งงานของลูก เช่น ควรแต่งงานหรือยัง? ควรแต่งกับใคร? ทางที่ดีที่สุด คือปรึกษาหรือตกลงกันพ่อแม่ควรเป็นเพียงที่ปรึกษา ไม่เจ้ากรรจนเกินงาม ต้องให้ลูกได้แต่งงานกับคนที่เข้าใจ เพราะความรักเป็นมูลฐานของการสมรส ฝ่ายลูกเลือกใครก็ต้องให้พอแม่เห็นชอบด้วย เพราะการทำให้ท่านสุขใจนี้เป็นความถูกต้องของเรา และจะเป็นศรีสวัสดิมงคลแก่ครอบครัวสืบไป แต่ถ้าเป็นไปเช่นนั้นไม่ได้ พ่อแม่ควรถือหลักว่า “คนที่เราไม่ชอบแต่ลูกรัก ดีกว่าคนที่เรารักแต่ลูกไม่ชอบ”