ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทรงเคราะหยาญัติ ๑๔๙
พอเราพึงยึดพลังกังมีชัยชนะเลิศ จะแล้วเอาเนื้อจะเถืออาหารัง คนอย่างนี้ไม่ใช่ภูตดีแน่นอน วิธีพิิจารณาว่าใครเป็นภูติ ดูง่ายๆ คือ ใครตามที่เมื่อรู้ว่าเราเจ็บป่วยมากมีเยื่อม เมื่ยมที่เราปราศจากลาภ ยศ ตำแหน่งหน้าที่ การงานอันมีเกียรติ ก็ยังปฏิบัติตนเสมอต้นเสมอปลายต่อเรา หรือถ้าเราตายก็ พอชะไปเผาศพเรา นั่นแหละจึงเป็นภูติ
ลักษณะญาณที่ควรสงเคราะห์
๑. เป็นคนที่พยายามช่วยเหลือตนเองก่อนแล้วอย่างเต็มที่ ไม่ใช่เฉพาะมีอะไรถึงมาหาทำเดียว ขอมือเท่าไม่ยอมช่วยตนเอง
๒. จักำตัวให้นำช่วย มีความประพฤติดี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข มีสัมมาวะ มีความอ่อนน้อมถ่อมตน มั่นใจไอ้บ่อย่ออาวี
เวลาที่ควรสงเคราะห์ญาติ
๑. เมื่ออยากจนทาที่พึงได้
๒. เมื่ออยากดูหทรัพย์ค้าขาย
๓. เมื่ออยากยานพาหนะ
๔. เมื่อขาดอุปกรณ์ทำกิน
๕. เมื่อเจ็บป่วยได้ป่วย
๖. เมื่อความีระกงาน
๗. เมื่อควารถูกใส่ความ มีดี
เรื่องการสงเคราะห์ญาติ จะง่ายกว่ามีอรย ครับจะยากก็เหมือนง่าย คนที่ถึงภูตพี่น้องจบตัวเองจนตัวเองเสียผู้เสียคนไปก็มี คนส่งเคราะห์ญาติพี่น้องจบตัวเองแทบตายทั้งเป็นก็มา เรื่องนี้จึงต้องมีขอบเขต มีวิธีการที่เหมาะสม ไม่ว่าใครทำอะไรใหญ่ดีแล้วจะดีสมไป