ข้อความต้นฉบับในหน้า
๓๘ มงคลที่ ๔
อาหารเป็นที่ยาบาย สำคัญอันดับ ๓
อวาสเป็นที่ยาบาย สำคัญอันดับ ๔
เพราะถึงแม้อวาสะไม่เป็นที่ยาบาย แต่ถ้ามื้ออาหารอุดมสมบูรณ์เกินพออยู่ได้ หรือถ้าอวาสและอาหารไม่เป็นที่ยาบาย แต่บุคคลเป็นที่ยาบายแล้ว ก็จะสามารถปรับปรุงอาหารและอวาสให้เป็นที่ยาบายได้ แต่บุคคลจะเป็นที่ยาบายได้ต้องมีธรรมะเป็นที่ยาบายอยู่ในจิตใจเสกิ่นก่อน
ตัวอย่างเช่น ประเทศญี่ปุ่น พื้นที่เป็นเกาะ มีมารธรรมชาติจากลมพายุแผ่นดินไหว ภูเขาไพร่ไฟบ่ออยู่บ่อย ๆ พื้นที่ก็ไม่อยาก (อวาสไม่เป็นที่ยาบาย) อาหารการกินก็ไม่เพียงพอเลี้ยงตัวเอง (อาหารไม่เป็นที่ยาบาย) แต่เนื่องจากประชากรเขามีประสิทธิภาพ ขยันขันแข็ง มุ่งมั่น ไฝ่หาความก้าวหน้า (บุคคลเป็นที่ยาบาย) และมีหลักในการปกครองประเทศที่ดี มีความรักชาติ (ธรรมะในทางโลกเป็นที่ยาบาย) จึงเป็นผลให้ประเทศญี่ปุ่นพัฒนาเจริญรุ่งเรือง จนเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจของโลกได้
ส่วนประเทศไทยมีภาพภูมิปัญญาสดที่ดีเยี่ยม ไม่มีภัยธรรมชาติที่รุนแรง (อวาสเป็นที่ยาบาย) อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ (อาหารเป็นที่ยาบาย) แต่ยิ่งขาดอยู่คือ คนของเราขาดวินัย ยังมีความมานะพากเพียรไม่เพียงพอ (บุคคลไม่เป็นที่ยาบาย) แมเราจะภาวไทยจะมีพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่เรายังเห็นแกความสะดวกสบายส่วนตัวอยู่มากน่พระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบาปประกฏิบัติพียงบางส่วนเช่น มีน้ำใจ มีเมตตา แต่ขาดความพากเพียรและวินัย (ธรรมะเป็นที่ยาบายแต่บุคคลไม่เป็นที่ยาบาย) ทำให้เมืองประเทศไทยจะอยู่ต่างหลาย ๆ ประเทศ ผู้นำมีความเอื้อเฟื้อต่อกัน แต่ความเจริญของเรายังลำ้หลังกว่าประเทศอื่นอยู่
ดังนั้น ถ้าพวกเรารวมใจกันพัฒนาตนเองให้เป็นคนดี มีระเบียบวินัย มีความขยันขันแข็ง ไฝ่หาความก้าวหน้าอยู่เสมอ โดยนำหลักธรรมในพระพุทธศาสนามาประพฤติปฏิบัติ ก็เป็นที่หวังได้ว่า ชาติไทยของเรา