ปรัชญาพฤติพรหมจรรย์ : หน้า 326/433

ประพฤติพรหมจรรย์ ๑๓๑ ปรัชญาพฤติพรหมจรรย์ คืออะไร? การประพฤติพรหมจรรย์ แปลว่า การประพฤติตนอย่างพระพรหม หรือความประพฤติอันประเสริฐ หมายถึง การประพฤติตามคุณธรรมต่าง ๆ ทั้งหมดในพระพุทธศาสนาให้ครบถ้วนยิ่งขึ้น เพื่อป้องกันไม่ให้ल्पผูกล้บ ขึ้นมาอีก จนกะทั้งผมกิเลส ซึ่งต้องผ่านขั้นตอนต่าง ๆ ตามภูมิปัญญาของจิต ภูมิ ชั้นของจิต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงนับว่า จิตของเราควรแบ่งภูมิขั้นได้เป็น ๔ ระดับ ตามการฝึกฝนตนเอง คือ ๑. กามวจรภูมิ เป็นขั้นที่ทะยอยอยู่ในอาการนั้น ยังยั่งเกี่ยวกับ กามคุณอยู่ ได้แก่ ภูจิตของคนสามัญทั่วไป ๒. รูปวจรภูมิ เป็นขั้นที่ท่องเที่ยวอยู่ในรูปาปรม มีความสุขในความ พอใจในอารมณ์ของรูปฌาน ได้แก่ ภูจิตของผู้ที่สมาธิมากจนกระทั่ง ได้ปาน เมื่อมีชีวิตอยู่ไม่สนใจจากความวุ่นวาย อิ่มเอิบในพหวามิภาวธรรม ซึ่ง เป็นสุขประณีตจากความร่มรื่น เป็นเหมือนพระพรหมบนดิน ละจากโลภนี้ก็จะ ไปเกิดเป็นรูปพรหม ๓. อรูปวจรภูมิ เป็นขั้นที่ท่องเที่ยวอยู่ในอารมณ์ เป็นความสุขอยู่ ในอารมณ์ของอารมณ์นั่น ได้แก่ ภูจิตของผู้ทำสมาธิจนกระทั่งได้อารมณ์ มีความสุขที่ประณีตจากอารมณ์ของรูปนั่น เมื่อจะจากโลกลี้ก็จะไปเกิด เป็นอรูปพรหม ๔. โลกุตตรภูมิ เป็นขั้นที่พ้นโลกแล้ว ได้แก่ ภูจิตของวิญญาณบุคคล มี ความสุขอันละเอียด ประณีต ลึกซึ้ง