ข้อความต้นฉบับในหน้า
ไม่หนักหนาสาหัสนัก เพราะนึกถึงความตายแล้วทำให้ใจกำออกจากรัก ซึ่งเป็นดนทางของความโศก พอคิดว่าเราเองต้องตาย จะตายเมื่อไรก็ไม่น่าทำดี ก็เริ่มจะได้คิด ความโศกความรักเริ่มหมดไปจากใจ มิสิตมาพิจารณาตนเอง ไม่ปรามาก ขวบขายในการสร้างความดี จากนั้นตั้งใจเจริญสมาธิภาวนาเต็มที่ ก็จะสามารถทำพิพากษาให้แจ้งได้ และตัดความรัก ตัดความโศกออกจากใจได้อย่างเด็ดขาดในที่สุด
ขอเตือนใจ
“ความโศก ความรำไร ความทุกข์ อันมากมายหลายอย่างนี้มีอยู่ในโลก ก็เพราะอาศัยสัตว์หรือสงสารอันเป็นที่รัก
เมื่อไม่มีสัตว์หรือสงสารอันเป็นที่รัก ความโศก ความรำไร ความทุกข์ เหล่านี้ย่อมไม่มี
ผู้ใดไม่มีสัตว์หรือสงสารอันเป็นที่รักในโลกไหน ๆ ผู้นั้นย่อมเป็น ผู้มีความสุข ปราศจากความโศก
เพราะเหตุนี้ ผู้ใดปรารถนาความไม่โศก อันปราศจากกิเลสคู่ ดูสิแล้ว ไม่พึงทำสัตว์หรือสงสารใดในโลกไหน ๆ ให้เป็นที่รักเลย”
ขุ. อ. ๒๕/๑/๒๕/๒๕-๒๖