เหตุแห่งความยาก : หน้า 282/433

เป็นคนวางง่าย ๒๕๗ เหตุแห่งความยาก สาเหตุที่ทำให้คนเราวายากสอนอยาก มีอยู่ ๑๑ ประการ คือ ๑. มีความปรารถนา ลามาก เช่น อยากรวยจึงไปลักขโมย คำรโอนไม่เล่นการพนัน ใครห้ามก็ไม่ฟัง อยากได้ดั่งตำแหน่งสูง จึงทบตนเพื่อนร่วมงาน กลัวเขาได้เกินหน้า ใครตำเตือนก็ไม่ฟัง ๒. ชอบยกตนขึ้นมาก่อน หลตัวเองว่ามีความหวังอื่น ไปสิงไหน ๆ ก็คิดแต่ว่าวัตถุเก่งใคร ๆ ก็สรราไม่ได้ ทำให้เกิดความทะนงตน ดื้อ ใครเตือนก็ไม่ฟัง ๓. มีสัญักโกธร พอมีใครเตือนใครสอนอะไรก็โกธรูขึ้นมาทันที พอเตือนครั้งสองครั้งมืออาการนั้นมาทีเดียว "แล้วยะนะ มาหพูเผชิญอยู่ได้" เดี๋ยวไม่ทำเลย แล้วก็หน้าหงิกน่าบน หน้าบึ้งคิ้วงวด คนพวกนี้ วายาก ๔. มีสัญญผูกโกรธ คือไม่โกธรธรรมดาแต่ใครทำให้โกธรนอยก็เก็บ ผูกติดเอาในใจเป็น ๆ ๆ เลย คนพวกนี้ยิ้มไม่คอยเป็น หน้าบึ้งทั้งวัน ใครเตือนเขาหนอเหมือนจะแยกเขี่ยออกไปยังที่เดียว ไม่ยอมรับฟัง ๕. มีความรังเกียจเหยียดหยามเพราะถูกสัญญโกธร คือไม่ใช่แต่หน้า บึ้งเขย ๆ แต่พอโกธร ใครเตือนทำไม่ใจไม่ฉันก็แสดงอาการรังเกียจเหยียดหยามทันที เช่น กระทบเท้าปัง ๆ กระแทกประตูโครมคราม สะบัดหน้าหนี มน้ำนาลาย ฯลฯ ๖. คิดว่าว่าตอบถาม คือพอมีความคิดเตือนเขาแล้ว ก็เกิดอาการคับ ปลายยิ ๆ ขึ้นให้ต่อตอบคำแล้วยังสามารถใจ เช่น บอกดิฉันเตือนให้แต่งตัวให้เรียบร้อย ก็อตามนั้นว่า "หน้ากว่านใคร" เป็นเสี้ยวอย่างนั้น ชอบพูดคำที่ทำให้คลาดความโกรธ ไม่รับฟังคำแนะนำตักเตือน ๗. คิดโตแย้ง คืเมื่อมีผู้แนะนำตักเตือนให้เห็นข้อบกพร่องของตน