ข้อความต้นฉบับในหน้า
มนต์สุข
๑. ต้องมีความกราบ รู้และตะหนักถึงคุณความดีที่มีอยู่จริงของผู้อื่น ใครมีข้ออะไร ก็รับรู้ ทำให้รู้ว่าจเขาไปหา คุณธรรมได้จากใคร คนไม่มีความกราบ จะเป็นคนที่มองใครก็ไม่มีอะไรเลยไปหมด ก็ไม่สามารถหาภรรษะได้ตัวได้ เพราะเมื่อมองไม่เห็นข้อดีของใครแล้ว ก็เลยไม่รู้จะไปเอาภรรษะจากใคร
๒. ต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่อวดดีถ่อดีด ไม่เบ่ง ไม่โลภ หง จักคำของตนเองตรงตามความเป็นจริง พร้อมที่จะน้อมตัวลงรับคุณความดีจากผู้อื่นมาใส่ตัวได้ คนมีความกราบ รู้ว่าคนอื่นมีอะไร ถ้าหากขาดความอ่อนน้อม ถามตนเสียแล้ว ใจเขาจะพองขึ้นแจ้งทันทีวา ถึงใครจะเน้นแต่ตนก็ยังกันใจจะคอยแต่คิดตัวเองว่ากว่าทุกที ก็ลำรับคุณธรรมของใครไม่ได้ เพราะคิดว่าตนเองว่าเสียแล้วนั่นเอง เราดูมหาสมุทร์เป็นที่ร่วมของน้ำได้ ก็เพราะพ้นนี้อยู่ต่ำกว่าน้ำน่ำ ลำธารทั้งหลาย ถ้ามีใดมหาสุรยกตัวสูงขึ้น น้ำก็จะไหลย้อนกลับรับน้ำไม่ได้อีกต่อไป คนเราก็เช่นกัน ถ้าขาดความอ่อนน้อมถ่อมตน อวดเบ่ง ยกตัวเราขึ้นกว่านั่นก็จะรับเอาคุณธรรมจากใครไม่ได้
๓. ต้องมีความสันโดษ เป็นคนรู้พอ รู้จักประมาณ สุขใจใจเอง ของตน ทำให้ใจสงบ สามารถรองรับคุณธรรมจากผู้อื่นได้เต็มที่ คนที่ขาดสันโดษ ใจของเขาจะเต็มไปด้วยความเร่าร้อนกระวนกระวาย กระหย่อยมด มีลิ้นกินไม่พอ จะเอาร้อยล้าน มีล้ำนล้านไม่รู้จบ ซึ่งใจของคนชนิดนี้ไม่สามารถจะรับคุณธรรม ได้ ไปฟังพระเทวดาเท่ากิโรคไม่ชมเข้าไปอยู่ในใจ ลืมตาหลับตาเขามองเห็นแต่ตัวเอง คิดแต่ชอยากรวย ๆ ธรรมะนี้ไม่ออก