มงคลที่ ๒๒: ความสำคัญของสมาธิและการปฏิบัติธรรม : หน้า 223/433

๑๙๙ มงคลที่ ๒๒ สมาธิ ตั้งอยู่บน ภาวนา ฯ สมาธิโต ภิกษุเถร ภิกษุ ยภาวนา ปาฏิหาริ ฯ ภิกษุทั้งหมดหลาย พวกเธอจงเจริญสมาธิด ฯ ภิกษุทั้งหมดหลาย ภิกษุผู้มี จิตตั้งมั่นแล้ว ย่อมรู้ชัดตามความเป็นจริง สี่ ข. ๑๗/๒๕/๑๘ มีบางคนพยายามจะเข้าสู่ธรรม โดยการอ่านและฟังธรรม โดยไม่ยอม ทำสมาธิ ซึ่งแม่เจ้าอ่านจะท่องธรรมะได้มากเพียงใด ก็อธิบายไม่ได้ ก็ย่อมไม่มีโอกาสเข้าสู่ ธรรมได้เลย เพราะความธรรรมจากการอ่านการท่องนั้น เป็นเพียงพื้นฐานความ รู้เท่านั้น จะบังเกิดผลเป็นดวงปัญญาแจ้ง สว่างไสว ต่อเมื่อได้านไปปฏิบัติ ด้วยการทำสมาธิอย่างยิ่งดอคแล้วเท่านั้น ยังมีบางคนว่าการทำสมาธิเป็นส่วนเกินบาง เป็นการเสียเวลา เปล่าประโยชน์ ถ้าพูดใครที่กล่าวเช่นนี้ นึ ก็พึงทราบทันทีว่าเขากล่าวพุทธพจน์เสียแล้ว เป็นคนที่ไม่ได้ ไม่ควรคบ เพราะเขายังกำตัวเอง เขผองคิดว่าตนเก่งกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสียแล้ว ใช้ไม่ได้ ความเคารพในความไม่ประมาท คือตระหนักถีงคุณประโยชน์ของ การมีสติทำบัตัวในการงานต่าง ๆ แล้วแสดงออกซึ่งความเคารพโดยหมัน ฝึกสติ เพื่อไม่ประมาท ด้วยการเจริญสมาธิกวานอยู่เนือง ๆ มีได้ขาด ความเคารพในการตอบรับแจก คือตระหนักถึงคุณประโยชน์ของ การตอบรับแจง ว่าทำไมก่อเกิดฏุ ปกติคนเราจะให้ดีพร้อม ทำอะไรถูกใจคน ทุกอย่างยอมเป็นไปไม่ได้ อาจมีช่องว่างรอไหว มีข้อบกพร่องบาง การตอบรับ แบนี้จะเป็นการปิดช่องว่างรอไหวในตัว ทำให้โมดดรเพิ่ม เราจึงต้องให้ความสำคัญแก่มากมาย เนื่อง ด้วยการตอบรับ ๒ ประการ ดังนี้ ๑. อามิสปฏิสัมภิทิธาร ต้อนรับด้วยสิ่งของ เช่น อาหารน้ำดื่ม เลี้ยงดู อย่างดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ฯลฯ