ข้อความต้นฉบับในหน้า
หน้าที่ ๒๕๙
ห ม ด ที่ ๑ เกี่ยวกับเครื่องแต่งตัว
๑. ใช้แต่ผ้าข่าสกุลที่ซักมาได้เท่านั้น แมจะได้มาทางอื่น เช่นมีคนถวายให้กับมือก็ไม่ใช่
๒. ใช้เฉพาะผ้าไตรจีวรเพียง ๓ ผืนเท่านั้น คือมีสงบ จิว สังฆภูอย่างละผืน ใช้ผ้าอื่น ๆ กันออกจาก ๓ ผืนนี้ไม่ได้
เราลองคิดดู ทำถึงขั้นนี้แล้ว ก็เสมมันจะร้อนตัวสักแต่ไหน คนสิยี่อ๋อ อวดงามอวดมี รักษาสุขำมพิพิธกับเครื่องแต่งตัวจนเกินเหตุ ชนิดที่เสื้อผ้าเป็นชุ ๆ ก็ยังไม่พอใจนั้น เจอจุดค์ ๒ ข้อนี้เข้าก็สะดุ้งแล้ว
--------------------------------------------------------
ห ม ด ที่ ๒ เกี่ยวกับการกิน
๑. ฉันแต่อาหารที่มิถุงตามได้เท่านั้น ใครจะใส่บิ่นโตใส่มือแกล่มากญาติที่ดื่มไม่นั้น บิ่นทบตามได้เท่าที่ฉันเท่านั้น
๒. เดินบิ่นทบดไปตามลำดับตรอกหรือหมู่บ้านในแนวที่กำหนดไว้เท่านั้น ไม่ใช่มาก ๆ เอา Na ไปบ่นั้นจะได้มาก บ้านนี้จะได้น้อย เลือกบิ่นทบาดเป็นบางบ้านตามใจชอบ อย่างนั้นไม่ได้
๓. ฉันอร่อยเดียว คืฉันลำเสือ ลูกจากอร่อยแล้ว ก็ไม่รับอาหารอีก ไม่ฉันอะไรก็เท่ากว่าฉันวันละมื้อเดียว เรียกว่านว่า "ฉันเอก"
๔. ฉันสำรวม คือฉันอาหารในบาตร ไม่ใช่อาหารอื่น เอาอาหารทั้งหมด ทั้งความทั้งหวานใส่รวมกันในบาตรแล้วฉัน
๕. เมื่อมือฉันแล้วไม่รับประเคนอีก ใครจะนำอาหารมาถวายให้อีกก็ไม่รับ
ทั้ง ๕ ข้อนี้เป็นตะบเกี่ยวกับการกิน ใช้แก้บ่าใสในใจตามใจท้อง ไม่ต้องพูดถึงว่าจะลักเขาหก็โกงเขากิน แม้แต่ของที่ได้มาดี ๆ นี้แหละ ก็ถัด