ข้อความต้นฉบับในหน้า
การแปลงข้อความจากภาพเป็นข้อความ:
ประชดจิตพิรมจรรย์ 305
สาธุ เราลองสังเกตดูแล้วกัน มีข่าวกันอยู่บ่อยๆ ทั้งๆ กัน ถึงรักหักสวาท นะ หรือรอบๆ ตัวมันบางไหม ที่ว่าจะได้แต่งงานกันฝ่าดงมือ ฝ่าดงเทเสียแทบตาย ถูกดีหัวยเสีบก็หลายที่ พอแต่งแล้วก็ยังไม่แน่น เดียวใครมาจะแย่งไปอีกแล้ว อึ่งสวยเท่าไร ยิ่งหล่อเท่าไร ยิ่งอันตรายเท่านั้น
3. ถามเปรียบเหมือนคนถือคำเพลิงที่ถือด้วยหญ้าผูกโลงเดินทวนลมไป ไม่ชักต้องทิ้ง มันซ่านก็โดนไหมมือ ระหว่างเดินก็ถูกจู่ไฟรมหนา ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแย่ คนเวี่ยที่ตกอยู่ในบางก็เหมือนกัน ต้องทนรับทุกข์จากความทำงานมากๆ หาหนี้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย ต้องกลุ่มอกกลุ่มใจ ลูกจะเรียนที่ไหนดีจะเกรหรือเปล่า เมือจะออกใจไหม เดี๋ยก็มีเรื่องขัดใจ คนก็อาจจะได้ยินคำ ตีตราไปทั่วๆ กันตลอด เดี๋ยวว่า! รถยนต์ตายเสียแล้ว อ้าว! เป็นนะเร็งตายเสียแล้ว หรือผลอปลายเดิมก็ต้องแก้ตายกันเสียแล้ว ไม่ได้ยืนกลับไปตลอดหรอกเหมือนคนพลีงหญิง ลือไปไม่นานก็ต้องทิ้ง
4. ถามเปรียบเหมือนหลุมดำเพลิงอันร้อนแรง ผู้ที่อิชีวิตทั้งๆ ที่รู้ว่ากำลังไปแล้ว ถึงไม่ตายกัสสาหล แต่ก็แปลก เหมือนมีอะไรพรมงตาไว้เหมือนมีแรงกลืนบาคอยู่ในอุ้งมือ พระท่านสอน ที่ใดมีรักก็มีทุกข์ ก็เช่นทนหรอก แต่พออกนอกวัดเจอวัว สวยๆ หนูรูปหล่อเข้าก็ล้มเสียแล้ว เวลาจะแต่งงานก็คิดถึงแต่ความสวยวามหล่อความถูกใจ หาได้มองเห็นไปถึงความทุกข์จะเกิดจากกาม กิดจากชีวิตการครองเรือนไหม
5. ถามเปรียบเหมือนความฝัน เห็นทุกอย่างเฉิดฉายอำไฟ แต่ไม่นานก็ผ่านไป พอดีนี่ก็ไม่เห็นอะไร เหลือไว้แต่ความเสียดาย คนเราที่อยู่ในนานก็เหมือนกัน แรกๆ ก็อิ่มกันจนจงหงายยังงั้นอ่ะนะๆ อยู่กันไม่นานพูดคำคำเสียดายแล้ว เผอม ๆ ถึงดินกัน เอาซิโครเหน็บบ้างฝากเสียเลยก็มีงานก็มากขึ้นเป็น 2-3 เท่า ไม่เห็นสุขเหมือนที่คิดฝันไว้ กามเหมือนความฝัน พวกเราเป็นคนพอฝันเปล่าๆ แล้ว ๆ หรือจะเป็นคนยืนอยูในความจริง ตั้งใจฝึกฝนตนเองปฏิบัติธรรมกันล่ะ