ข้อความต้นฉบับในหน้า
מרกค่ที่ ๒๑
ธรรมชาติดีของจิตมีการดำเนินการตลอดเวลา การดำเนินนี้ถ้าไม่มีสิตกับจะลายเป็นความคิดฟุ้งซ่านไปตามอารมณ์ต่าง ๆ ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ แต่ถ้ามีสิตกับแล้ว จะทำให้ไม่เผลอ ควบคุมความนึกคิดได้ ไม่ปล่อยใจให้เลื่อนลอยไป ไม่ปล่อยอารมณ์ให้เป็นไปตามสิ่งที่มากระทบ
น้ำที่ของดี
๑. สติเป็นเครื่องทำให้เกิดความระมัดระวังตัว ป้องกันภัยที่จะมา
ถึงตัว คือละแวกในสิ่งที่ควรระวัง และจะรับป้องกันภัยที่จะมาถึงในอนาคต
ความระวัง หมายถึง ความกังวลเกรงกลัวว่าจะมีความเสียหาย อันใดเกิดขึ้น เช่น คนขับรถขณะฝนกำลังตก ถนนนี้ก็ระแวงว่ากระแรงวาวจะมีอุบัติเหตุในระยะกระชั้นชิด
ส่วนความระวัง คือการป้องกันไม่ให้ภัยชนิดนั้น ๆ เกิดขึ้น เช่น ลดความเร็วลัน ตั้งใจมาที่แน่น อย่างนี้เป็นต้น
๒. สติเป็นเครื่องยับยั้ง เตือนไม่ให้ตกไปในทางเสื่อม ไม่ให้บวลามลุมหลง ไม่ให้พลิดเพลินไปในสิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษตนเอง เช่น เพื่อนชวนไปดื่มเหล้า ก็มีสติยั้งตัวเองไว้ว่าไปอาไป เพราะเป็นโทษต่อตัวเอง ฯลฯ
๓. สติเป็นเครื่องกระตุ้มเตือนให้วนวนขยับในการสร้างความดี ไม่ะแซ่เซินหยดยอับที่ ไม่ทอดถอน ไม่เทือกราน ป้องกันโรค “นอนบิดติดเสื้อ งานการเมื่อไหร่ ไปไหน ขวบนก้อได้รอยดี”
๔. สติเป็นเครื่องเร่งเราให้มีความมักเข็ม คือเมื่อตื่นตัวเองให้ทำความดีแล้วให้ทำอย่างเอาจริง เอาจัง ไม่อ่อาดีอย่างใดาด ไม่ทำแบบเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ
๕. สติเป็นเครื่องทำให้เกิดความสำเร็จในหน้าที่อยู่เสมอ ตระหนัก