บำเพ็ญกุศล ๑๐๐ : หน้า 158/433

บำเพ็ญกุศล ๑๐๐ ให้ท่านด้วยน้ำพิธีบำเพ็ญกุศลที่มีมาโดยบริสุทธิ์ ได้คุณสมมากกว่าให้อาหาร โต๊ะจีนราคาตั้งพันด้วยเงินทองที่ได้มาโดยไม่บริสุทธิ์ ๒. เจตนาบริสุทธิ์ คือมีเจตนาเพื่อกำจัดความลำบากออกจากใจของ ตน ทําเพื่ออำบูชา ไม่ใช่อานาเอ่ยชื่อเสียง ไม่ใช่ความเด่นความ ดังความรัก จะต้องมีเจตนาบริสุทธิ์ทั้ง ๓ ขณะ คือ - ก่อนให้มีจิตเลื่อมใสศรัทธาเป็นทุนเดิม เติมใจที่จะทำบุญนั้น - ขณะให้ก็ตั้งใจให้ ให้ด้วยใจบริบูรณ์ - หลังจากให้มีใจชื่นชม ไม่มีกิเลสยดสิ่งที่ให้ไปแล้ว ๓. บุคคลบริสุทธิ์ คือเลือกให้แก่ผู้รับที่เป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ มีความสงบ เรียบร้อย ตั้งใจประกอบธรรม โดยทั่วไปแล้วพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนว่า พระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญของโลก แต่ถึงกระนั้นก็ทรงสอนให้เลือก ถาจะนินท พระภิกษุเฉพาะเจาะจง ก็ให้นิมนต์พระที่ครองครัดในศิลาวนิยานเลื่อมใส ถ จะนิมนต์พระไม่เฉพาะเจาะจง ให้สมภารจัดให้ ก็ให้นิมนต์จากหมู่สงฆ์ที่ ประพฤติตามวินัยเคร่งครัด สำหรับผู้ให้ท่านคือตัวเอง ก็ต้องมีศีลบริสุทธิ์ จึงจะได้บุญมาก จะเห็นว่าทุกครั้งที่เราถวายสังฆทาน พระท่านจะให้ศาลก่อน เพื่อว่าอย่างน้อยที่สุดในขณะนั้นเรายังคงมีศีล ๕ ครบ จะได้บุญกุศลเต็มที่ ผลของทาน การให้นเป็นเรื่องของความเมตตาเย็น ผู้ให้ท่านอยู่เสมอมากมีใจผ่อง ใสเยิ่นเย็น หมู่ชนที่นิยมการให้ทานย่อมไม่มีความเดือดร้อนใจ เนื่องจากต่าง คนต่างมืออาย้วยไมตรีด้วยกัน ซึ่ง ผลบุญจากการให้ทานจะ สะสมอยู่ในใจของเรา ทำให้มีอำนาจมีพลังสามารถดึงดูดทรัพย์ได้ ถ้าใครสั่งสม การให้และการเสียสละมากจะมีพลังดึงดูดทรัพย์มาก ถ้าใครมีใจจะหนีความวุ่น วาย จะมีพลังดึงดูดทรัพย์น้อย โบราณจึงกล่าวไว้ว่า คนทำทานมากจะ ทำให้รวย แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงยืนยันว่าทำไมจึงหลายลักษณะดังนี้