ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปรุมนเทค
ไม่เพียงมีความสำคัญดังกล่าวแล้ว ยังง่ายต่อการทำความเข้าใจและการนำไปปฏิบัติภายอิ๊กด้วย
ที่มาของมงคล
ย้อนหลังไป ๒๖ ศวรรษ ประชาชนชาวชุมพุวิ สูตรนั้นกำลังตื่นตัวในการค้นคว้าปัญหาเกี่ยวกับชีวิตจิตใจ เช่น คนเราเกิดมาจากไหน ตายแล้วจะไปไหน ทำอย่างไรจึงจะมีความสุขในชีวิต ทำอย่างไรจึงจะมีความสำเร็จในการงาน ฯลฯ มีการชุมนุมกันตามสถานะต่าง ๆ ตามบาง วงในบาง เพื่ออภิปรายในปัญหาเหล่านี้อย่างกว้างขวาง
เมื่อมีผู้อภิปรายมาเข้า หลายคนก็หลายความคิด และต่างก็โฆษณาเผยแพร่ความคิดเห็นของตัว ใครมีคนเชื่อตามมากก็กลายเป็นอาจารย์ มีลูกศิษย์ลูกหากันคนละมาก ๆ
ขณะทีการชุมนุมสาธารณะกำลังเพื่อ การอภิปรายกำลังเป็นไปอย่างครึกครื้น ปัญหาต่าง ๆ ได้ถูกฟาดฟันด้วยความคามคายเรื่องแล้วเรื่องเล่า โดยไม่มีใครคาดฝัน ได้มีผู้เสนออนุมัติสำคัญเข้าวิจารณ์ว่า
“อะไรคือมงคลของชีวิต”
ดูปัญหาแล้วไม่น่าจะหนักหนามากอะไร แต่เมื่อมีผู้เสนอว่าขึ้นกล่าวแก่ กลับถูกผู้อื่นกล่าววาห้กร่างอย่าไม่เป็นท่า
“ท่านทั้งหลาย โปรดฟังทางนี้ ข้าวเจ้าทราบว่ารัยเป็นมงคล”
นักอภิปรายผู้นั้นนามว่า ทิกูษม็งคลิกะ เสนอขึ้นในที่ชุมนุม
“รูปที่ดาเห็นนี้และเป็นมงคล ลงสังเกตดูซิซิ เมื่อเราตื่นแต่เช้าตรู่ ได้เห็นกบเป็นฝูง ๆ พระอาทิตย์ขึ้น ตนไม่เบื่อ ๆ เด็กเล็ก ๆ น่ารัก สิ่งที่เราเห็นนี้และเป็นมงคล”