มงคลชีวิตและการเผยแพร่พระพุทธศาสนา : หน้า 403/433

377 มงคลชีวิต ๑. มีอุดมการณ์ มีเป้าหมายในชีวิตขัดสน มีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแน่นแฟ้น ตั้งใจปฏิบัติธรรม ฝึกฝนตนเองมุ่งพระนิพานและเผยแพร่ธรรมะแก่บุคคลอื่น บำเพ็ญประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ตามโอวาทของพระบรมศาสดา การมีอุดมการณ์ถือเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะหากไม่มีอุดมการณ์อันมั่นคง เมื่อทำงานไปแล้วประสบปัญหาใด ๆ ก็จะเกิดความท้อถอย เมื่อหนาย มักจะทำงานไม่ได้ไม่ตลอด จนถึงกับล้าลิขา หรือปักหมุดที่เบื้องบน เช่นแทนที่จะมุ่งไปนิพพาน กลับมุ่งแสวงหาลาภสักการะ เป็นดั่ง ๒. มีศาลาร่วตัวงาม ด้วยการสำรวมกาย วาจา ใจ ให้เป็นที่ตั้งแห่งความเลื่อมใสศรัทธา ในครั้งพุทธกาลนั้น ผู้ทำงานเผยแพร่พระศาสนา ส่วนใหญเป็นผู้บรรลุธรรมแล้ว เป็นพระอรหันต์บุคคลหมดกิเลสแล้ว บำเพ็ญประโยชน์ตนได้สำเร็จสมบูรณ์แล้ว จสามารถทำงานเผยแพร่พระพุทธศาสนาได้อย่างเต็มที่ ในยุคปัจจุบันไม่เหมือนเมื่อครั้งพุทธกาล ผู้ทำงานเผยแพร่ศาสนายังไม่หมดกิเลส จำเป็นจะต้องฝึกตนเองไปด้วย สั่งสอนเผยแพร่ธรรมแก่ผู้อื่นด้วย เช่นนี้แล้วจึงต้องระมัดระวังอย่างยิ่งยวด ต้องพยายามรักษาศีลและอาจารย์ของตนให้ดี ไม่ให้ผลดลำไปในทางที่เสื่อมได้พระมหากระ รูปหนึ่งได้เคยให้โอวาทเศียรษฐีนิยว Rem "สิ่งที่ต้องระวังอย่างมากของพระภิกษุสงฆ์คือ สติ สตางค์ และสุราเสริฐ" เนื่องจากผู้ทำงานเผยแพร่พระพุทธศาสนาจะต้องพบปะผู้คนจำนวนมาก เมื่อการเผยแพร่เริ่มได้ผลก็จะมีคาบศรัทธามาก มีลาภสักการะมาก จึงจำเป็นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่ให้เหลือพึงใจในเทศน์บ้างในศรัทธา หอมน้อยออยู่ ให้อสมบัณฑิตใจตนอยู่เสมอ ไม่ฟุ้งเฟ้อ แต่ให้มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย ไม่ติดดีในลาภสมบัติ และไม่มีพิธีรีตรอว่ารเป็นพระอาจารย์ใหญ่มีศิษยมาก ทั้งต้องมั่นเตือนตนเองเสมอว่าหลักของสงฆ์คือการปราบกิเลสในตัวเพื่อลงพระนิพานนั้น เราจะทำไม่สำเร็จ จึงต้องมีระมัดระวัง