แนวทางการอธิษฐานจิตและมรรค : หน้า 342/433

Here's the extracted text from the image: แนวอธิษฐานจิต ๓๓๗ อธิษฐานจิตที่ ๕ มรรค มรรค คือวิธีปฏิบัติให้พันทุกข์ ศาสนาฝ่ายเทวนิยมมองเหตุแห่งทุกข์ไม่ออก จึงกลายเป็นการลงโทษของสิ่งลึกลับ ของพระเจ้า ดังนั้นจึงหา วิธีพ้นทุกข์ผิดทาง ไปนอวนวนวงสรรค์ให้พระเจ้าอุ้ม ถ้าจะเปรียบก็คล้ายกับว่า เราป่วยเป็นไขมาเลย แล้วมีคนมาบอกว่า ที่เราเป็นอย่างนี้เพราะมี จากปกเขามาลงโทษเรา แล้วก็แนะนำให้เราแห่นอนกับผี/singหล่านั้น เพื่อให้เราหายโรค ซึ่งความจริงการทำอย่างนั้นไม่ใช่ทางดับทุกข์เลย แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเป็นเหมือนแพทย์ผู้นำบา เห็นเหตุที่ทำให้เกิดโรคเกิดทุกข์ขึ้น แล้วทรงสอนว่า ที่เราเป็นทุกข์ก็เพราะเจ้าตันหางซึ่งเปรียบเหมือนเชื้อโรคในตัว ถ้าต้องการหายจากโรคก็ต้องกำจัดเชื้อโรคนั้นให้หมดไป โดยพระองค์ทรงมอบยาดีไว้ให้เราใช้กำจัดเชื้อโรคนั้นด้วย ซึ่งก็คือ มรรค ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติ เพื่อให้ใจหยุดนั่ง ปราบทุกข์ได้ รวมประกาศ ได้แก่ ๑. สัมมาทิฏฐิ มีความเห็นชอบ เบื้องต้น คือตวามเห็นถูกต่างๆ เช่น เห็นว่าพ่อแม่มีพระคุณต่อเราจริง ทำได้ดีได้ชั่วได้จริง โลกนี้โลกนี้มีจริง ฯลฯ สูงคือเห็นทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ ความดับทุกข์และวิธีปฏิบัติ เพื่อดับทุกข์ ๒. สัมมาสังกัปปะ มีความคิดชอบ ดีคิดออกจากกาม คิดไม่ผูกพยาบาท คิดไม่เบียดเบียน ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ๓. สัมมาวาจา เจรจาชอบ คือไม่พูดปด ไม่พูดส่อเสียดให้เขาแตก แยก ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดเพื่อเจาะ อวดอ้างความดีของตัว หรือทับถมคนอื่น ๔. สัมมากัมมันตะ ทำการงานชอบ คือไม่ล่ำสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ และประพฤติพรหมจรรย์ เว้นจากการเสพกาม ๕. สัมมาอาชีวะ เลี้ยงชีพชอบ คือเลิกการประกอบอาชีพเลี้ยงชีพในทางที่ผิด แล้วประกอบอาชีพในทางที่ถูก