มงคลชีวิต: การเป็นคนว่าง่ายและการสนทนาธรรม : หน้า 395/433

มงคลชีวิต ๒. เป็นคนว่าง่าย คือไม่วางเฉยสอนด้วยคำพูดอย่างไร เพราะหรือไม่ก็ตาม ไม่ได้เตรียม ไม่แสดงท่าที่อัดอัดใจ แต่อมรับฟังด้วยดี พูดง่าย ๆ คือต้องสามารถถอนคําสั่งสอนได้เอง ท่านจะจำจําจํใจอย่างไรต้องรับฟังและทำตามคำสั่งสอนด้วยดี ๓. เห็นสมณะ คือไปหาตัวอย่างที่ดูเป็นแบบอย่าง หาพระภิญญุ ผูรงคุณธรรม ลงมาบา ลงมาตา ลงใจ ธรรมหลาย ๆ ข้อ ถ้าจะภายธรรมดา ๆ หลายคนก็เข้าใจง่าย ไม่ค่อยยอมเชื่อ แต่พอเห็นสมณะ เห็นตัวอย่างแล้วก็เชื่อโดยไม่ต้องอธิบายก็มีมาก เช่น การรักษาศีล พระสงว่าว่าควรทำให้เกิดสุข อธิบายมายเขาก็ยังไม่ยอมเชื่อ เที่ยวคอเป็นเน็นว่ารุเปได้อย่างไร มือต้องกัดสารพัด สู้คนไม่มีสิสได้ไม่ดีกวา จะกินเหล้ากินกา จะลักโมยก็ลัก จะมีดบตยตามสมบา ยุ่งยากเยอะ แต่พอเห็นสมณะเข้าถะแน่นเหลาะ ได้คิด "เอ! ท่านก็รักษาศีลนะ แล้วดูซี หน้าตาของพรรณาทานก็ผ่องใส อิ่มเอิบดูมีความสุขจริง ๆ" เท่านี้แหละไม่ต้องอธิบาย เกิดความเข้าใจแล้ว ๔. สนทนาธรรมตามกาล คือเมื่อเห็นตัวอย่างจากสมณะแล้วเข้าใจธรรมมากขึ้น แต่ถ้าหายงบ้อสงสัยอะไร ก็ให้ไปสนทนากับท่านจนเข้าใจ กระจ่าง หรอธรรมเบื้องสูงทั้งหลายใว้ตอบให้เต็มที่ เราจะเห็นว่าในงคนุท่ที่ ๗ การถามธรรมเบื้องต้นใส่ตัวจากการฟังธรรมตามกาล เนื่องจากแค่ฟัง พระสัมมาสัมพุทเจาจงให้เราเตรียมเคารพมีความเคารพ มีความอมตนะ มีความสันโดษ และมีฏญญาเท่านั้น พออ่านงคนุท้ที่ ๘ นี้ จะหารธรรมเบื้องสูงใส่ตัวจากการสนทนาธรรมตามกาล พอต้องสนทนาเท่านั้นแหละ พระสัมมาสัมพุทเจาจงให้เราเตรียมตัวเพิ่มขึ้นมาอีก ๒ ข้อ ส่งๆเจ้าจะต้องมีความอดทนเสียก่อนนะ ทั้งทนแดด ทนร้อน ทนหนาว ทนต่อการกระทบกระทั่ง ทนต่ออำนาจิลส รวบทั้ง