อนันตริยกรรมและผลกรรมในพระไตรปิฎก GL 203 กฎแห่งกรรม หน้า 90
หน้าที่ 90 / 214

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับอนันตริยกรรม ซึ่งเป็นกรรมหนักที่เกิดจากการฆ่าพระอรหันต์ โดยเฉพาะกรณีของพระมหาโมคคัลลานะที่ถูกโจรฆ่าตามคำสั่งของพวกเดียรถีย์ เนื้อหาอธิบายถึงผลกรรมที่เกิดขึ้นทั้งในชาติปัจจุบันและชาติหน้า รวมถึงโลหิตุปบาทที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและผลของการกระทำดังกล่าว ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญในการปฏิบัติตนให้ดีและถูกต้องตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-อนันตริยกรรม
-พระมหาโมคคัลลานะ
-กรณีศึกษาพระไตรปิฎก
-โลหิตุปบาท

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ท่านดับขันธ์ก็เป็นอนันตริยกรรม แต่หากว่าท่านเป็นพระอริยบุคคลชั้นอื่น คือพระอนาคามี พระสกิทาคามี พระโสดาบัน ไม่ถือว่าเป็นอนันตริยกรรม แต่ก็เป็นกรรมหนักที่มีกำลังน้อยกว่าการฆ่าพระอรหันต์ และใน กรณีที่มีการใช้ให้ผู้อื่นฆ่าหรือเป็นผู้ลงมือฆ่าทั้งผู้ใช้ให้ฆ่าและผู้ที่ลงมือฆ่าก็ถือว่าได้ทำอนันตริยกรรมด้วยกัน ทั้ง 2 ฝ่าย ซึ่งมีเงื่อนไขอยู่ว่าในการฆ่านั้น ผู้ฆ่าและพระอรหันต์ที่ถูกฆ่าจะต้องเป็นมนุษย์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ส่วนถ้าผู้ฆ่าพระอรหันต์เป็นสัตว์เดรัจฉานไม่เป็นอนันตริยกรรม หรือผู้ฆ่าเป็นมนุษย์ได้ฆ่าพระอรหันต์ที่เป็น เทวดาหรือยักษ์ก็ดี ไม่เป็นอนันตริยกรรม กรณีศึกษาจากพระไตรปิฎก พวกเดียรถีย์ 500 กับโจร 500 คน ในสมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่งพวกเดียรถีย์ต่างพากันประชุมหาสาเหตุที่ทำให้ลาภสักการะของพวกตน เสื่อมลง แต่ลาภสักการะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากลับเจริญขึ้น ซึ่งทั้งหมดต่างลงความเห็นว่าต้นเหตุคือ พระมหาโมคคัลลานะ จึงทำการว่าจ้างให้พวกโจรฆ่าพระมหาโมคคัลลานะ พวกโจรจึงไปล้อมที่อยู่ของพระโมคคัลลานะเพื่อจะฆ่า แต่ท่านเป็นผู้ที่มีฤทธิ์มากจึงหนีออกไปได้ ทุกครั้ง แต่เมื่อพระโมคคัลลานะทราบบุพกรรมของตน จึงยอมให้พวกโจรทุบตีฆ่าท่านจนกระดูกแตกยับ เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เมื่อพวกเดียรถีย์และพวกโจรถูกลงโทษแล้ว ตายไปก็ไปบังเกิดในอเวจีมหานรกตาม สมควรแก่กรรมที่ตนทำไว้เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ พวกเดียรถีย์และพวกโจรได้กระทำการฆ่าพระมหาโมคคัลลานะ ซึ่งถือได้ว่าเป็นกรรมหนัก คือ อนันตริยกรรม เพราะพระมหาโมคคัลลานะเป็นพระอรหันต์ ถึงแม้จะเป็นกรรมในอดีตชาติของท่าน แต่ก็ เป็นกรรมใหม่ที่ทำให้พวกเดียรถีย์และพวกโจรถูกจับลงโทษจนตาย เมื่อตายแล้วก็ยังต้องไปรับโทษในอเวจี มหานรกอันยาวนานอีก 2.4 โลหิตุปบาท โลหิตุปบาท คือ การทำร้ายพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผลให้พระโลหิตห้อในพระวรกาย ทั้งนี้เป็น เพราะพระวรกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็น อเภทกาย คือ เป็นพระวรกายที่ไม่แตกทำลาย โดยใน ขณะที่พระพุทธองค์ทรงมีพระชนมายุอยู่นั้น พระอวัยวะทั้งปวงจะไม่แตกทำลาย เว้นไว้แต่พระพุทธองค์ ทรงมีพุทธานุญาตให้กระทำเพื่อรักษา แม้ว่าจะมีผู้ประทุษร้ายพระองค์ด้วยอาวุธหรือวิธีการใดๆ ก็ไม่อาจ ทำให้ร่างกายของพระองค์ปริแตกเป็นรอยบาดแผลเหมือนผิวกายของมนุษย์ทั่วไป แต่จะมีเพียงอาการ 1 เรื่องพระมหาโมคคัลลานเถระ, ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท, มก. เล่ม 42 หน้า 95 80 DOU ก ฏ แ ห่ ง ก ร ร ม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More