ข้อความต้นฉบับในหน้า
สาเหตุที่หญิงผู้นี้ปากเบี้ยว
เพราะกรรมในอดีตชาติเคยเกิดเป็นหญิงสาวในตระกูลที่มีฐานะและ
เป็นที่รักของบิดามารดา จึงถูกตามใจมาก ทำให้ค่อนข้างจะเอาแต่ใจตัวเอง เวลาพ่อแม่สั่งสอนก็มักจะ
เถียงพ่อเถียงแม่ หรือบางครั้งถ้าพี่เลี้ยงพูดแนะนำเวลาทำไม่ถูก ก็โกรธและตบหน้า ตบปากเขาบ้าง ส่วน
สาเหตุที่ต้องทำงานหนักจนเหน็ดเหนื่อยมาก เพราะกรรมในอดีตชาติเวลาพ่อแม่ชักชวนให้ทำทาน ก็เถียงว่า
“ไม่จริงหรอก คนให้ทานมีแต่จะยากจน คนที่ตั้งใจทำงานต่างหากถึงจะรวย”
กรณีศึกษาที่ 5 (วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2548) หญิงคนหนึ่งเป็นคนฝีปากกล้า ชอบด่าคน
โดยไม่เลือกหน้า ต่อมามีอาการแผลเน่าทั้งตัว ซึ่งลามมาจากภายในร่างกายและในที่สุดก็เสียชีวิต
สาเหตุที่หญิงผู้นี้ก่อนตายเป็นแผลเน่าทั้งตัว เพราะกรรมในปัจจุบันที่เป็นคนฝีปากกล้า ชอบ
ด่าคนโดยไม่เลือกหน้า
สัมผัปปลาปะ (พูดเพ้อเจ้อ)
เจตนาเป็นเหตุกล่าวถ้อยคำที่หาประโยชน์มิได้ คือ กำจัดทางแห่งประโยชน์สุขที่บุคคลจะได้รับ
ชื่อว่า สัมผัปปลาปะ
กรณีศึกษาในเรื่องของกรรมสัมผัปปลาปะ
กรณีศึกษาที่ 1 (วันที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2545) สามีภรรยาคู่หนึ่งมีลูก 3 คน ซึ่งลูก 3 คนนั้นมี
พัฒนาการพูดช้ากว่าเด็กวัยเดียวกัน เวลาจะพูดยากมากจนเกือบไม่พูดเลยทั้ง 3 คน แต่ทั้งสามพี่น้อง
ไม่ได้มีอาการเหมือนคนเป็นใบ้ หูหนวก เพราะหูพอได้ยินเสียง แต่มีปัญหาการพูด ซึ่งแพทย์บอกไม่ได้ว่า
เพราะเหตุใด
สาเหตุที่เด็กทั้ง 3 คน มีพัฒนาการพูดช้ากว่าเด็กวัยเดียวกัน และสามีภรรยาคู่นี้ต้องมีลูกแบบนี้
เพราะกรรมในอดีตชาติเด็กทั้ง 3 คน เคยเกิดเป็นพี่น้องกัน โดยมีพ่อแม่ในชาตินี้เป็นผู้ให้กำเนิดในชาตินั้น
ด้วย ในชาตินั้นทั้ง 3 คนพูดได้ตามปกติ แต่มีนิสัยชอบสนุกคะนองปาก ไปล้อเลียนเด็กใบ้แถวบ้านคนหนึ่ง
ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน เมื่อถูกล้อ เพื่อนก็ไม่สบายใจ แม่ของเพื่อนก็ไม่สบายใจ ก็เกิดต่อว่าต่อขานกัน
แต่แม่ของเด็ก 3 คนนี้ก็ปกป้องลูก เด็ก 3 คนนี้เมื่อได้รับการปกป้องจากผู้ปกครองก็ได้ใจ พอโตขึ้นก็ไป
เข้าวัดฟังธรรม ได้ฟังธรรมจากหลวงตารูปหนึ่ง ท่านมีความคิดแล่นเร็วแต่ปากพูดไม่ทัน จึงดูเหมือนติดอ่าง
ก็ไปล้อเลียนท่าน
กถาว่าด้วยวินัย มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2, (กรุงเทพฯ : มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2532), หน้า 112
158 DOU ก ก แ ห่ ง ก ร ร ม