ข้อความต้นฉบับในหน้า
และทำวัตรเย็นทุกวัน ไม่ดื่มเหล้า แต่จะสูบบุหรี่ ในช่วงวัยกลางคนเขาทำบาปมาก เพราะต้องฆ่าสัตว์
หาเลี้ยงชีวิต แต่ในช่วงปลายชีวิตก็ได้พยายามรักษาศีล 5 เป็นประจำ และถือศีล 8 ในวันพระ ภายหลัง
ล้มป่วยด้วยโรคชราและตรวจพบว่ามีอาการคล้ายจะเป็นโรคมะเร็งต่อมลูกหมาก จึงทำการรักษาและใน
ที่สุดก็เสียชีวิต
สาเหตุที่ชายผู้นี้มีอาการคล้ายเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก คือ อักเสบที่บริเวณต่อมลูกหมาก เพราะ
กรรมในอดีตชาติที่มีนิสัยเจ้าชู้ รวมกับกรรมเจ้าชู้ในปัจจุบัน ประกอบกับอยู่ในวัยชรา อายุ 88 ปี
มุสาวาท (พูดเท็จ)
คำว่า มุสา แปลว่า เท็จ เจตนาทำให้พูดเท็จ ชื่อว่า มุสาวาท ได้แก่ อกุศลเจตนาที่ก่อให้เกิด
ความพยายามทางกายและทางวาจาของคนโกง โดยมุ่งจะหลอกลวงคนอื่นให้เสียประโยชน์
กรณีศึกษาในเรื่องของกรรมมุสาวาท
กรณีศึกษาที่ 1 (วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2547) ชายคนหนึ่งเป็นคนที่ฉลาด เรียนเก่งมาก เป็น
คนรักเรียน เอาจริงเอาจัง จบมัธยมโดยใช้เวลาเรียนเพียง 3 ปี สามารถสอบเทียบได้ถึงหกชั้น เขาเป็น
ปลัดอำเภอได้ไม่นานก็ลาออก และเข้ารับราชการครู แต่ก็ชอบดื่มเหล้าเป็นประจำ ต่อมาเมื่ออายุมากขึ้น
หน้าที่การงานก้าวหน้าขึ้น นิสัยการดื่มจึงเบาบางลง และเลิกราไปในที่สุด เขาไม่เคยเอ่ยถึงวัด ไม่เคยเอ่ย
ถึงพระเลย เพราะไม่ชอบ แต่พอช่วงหลังก็เริ่มสนใจในเรื่องของศาสนาบ้าง เพราะได้รับฟังคำแนะนำ
และฟังธรรมะจากพระรูปหนึ่ง ทำให้รู้สึกเลื่อมใสศรัทธา จึงทุ่มเทศึกษาปฏิบัติอย่างจริงจังตั้งแต่นั้นเป็นต้น
มา และได้ร่วมกันก่อตั้งวัดที่อยู่ใกล้บ้านจนสำเร็จ จึงทำให้เขาได้ทำบุญตักบาตรทุกวัน ต่อมาชายผู้นี้เริ่มมี
อาการหลงลืมและย้ำคิดย้ำทำ เช่น ลืมสิ่งของบ่อย การช่วยเหลือตัวเองเริ่มมีปัญหามากขึ้น เช่น เอา
แปรงสีฟันมาหวีผม ซดน้ำพริกแทนต้มจืด ซึ่งหมอบอกว่าเป็นโรคสมองฝ่อ โดยจะฝ่อลงเรื่อยๆ สิ้นสภาพ
เร็วกว่าปกติ
สาเหตุที่ชายผู้นี้เป็นโรคสมองฝ่อ เพราะกรรมในอดีตชาติเคยเกิดเป็นพ่อค้า ได้โกหกหรือ
บรรยายสินค้าเกินจริง บางทีของถูกก็บอกว่าแพง เพื่อต้องการขายสินค้า
กรณีศึกษาที่ 2 (วันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547) ชายคนหนึ่งเกิดในครอบครัวชาวนา มีชีวิตที่
ยากลำบากมาตั้งแต่เด็ก ต้องไปเป็นเด็กวัด ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่ก็เป็นคนที่มีปัญญาประกอบกับมีความ
กถาว่าด้วยวินัย มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2, (กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2532), หน้า 105
บ า ที่ 7 ก ร ณี ศึ ก ษ า เ รื่ อ ง ก า แ ห่ ง ก ร ร ม
DOU 153