การบวชชีและการรักษาศีล GL 203 กฎแห่งกรรม หน้า 180
หน้าที่ 180 / 214

สรุปเนื้อหา

หญิงคนหนึ่งได้บวชชี 2 ครั้ง โดยเริ่มจากความรู้สึกทุกข์เนื่องจากการสูญเสีย และหลังจากป่วยเป็นโรคไทรอยด์ จึงสึกกลับมาบวชอีกครั้งโดยร่วมกับพี่สาว การบวชส่งผลให้เธอได้เข้าใจหลักธรรมและพัฒนาตนเอง ซึ่งการเป็นโรคไทรอยด์เป็นพิษเกิดจากกรรมในอดีตที่เธอไม่ยอมให้อภัย รวมถึงกรรมเกี่ยวกับการใช้แรงงานสัตว์ในอดีต แต่กรรมดีที่ทำทานและรักษาศีลช่วยให้เธอหายจากโรคได้ การประพฤติพรหมจรรย์ได้กลายเป็นความตั้งใจในชีวิตต่อไป และมีกฎระเบียบจากการเว้นจากการพูดเท็จและการสนับสนุนความสามัคคีในสังคมที่เธอพยายามปฏิบัติ

หัวข้อประเด็น

-การบวชชี
-การรักษาศีล
-ผลกรรมในอดีต
-การพัฒนาตนเอง
-ความตั้งใจในการประพฤติพรหมจรรย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เพราะเศษกรรมเจ้าชู้ จึงทำให้เกิดเป็นผู้หญิง แต่ด้วยบุญที่เคยบวชมาในอดีต จึงมีอัธยาศัยอยากประพฤติ พรหมจรรย์ กรณีศึกษาที่ 5 (วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548) หญิงคนหนึ่งเคยบวชชีมาแล้ว 2 ครั้ง สาเหตุที่ บวชชีในครั้งแรกเพราะ หลังจากที่คุณพ่อของเธอเสียชีวิต ทำให้เธอรู้สึกถึงความพลัดพรากว่าทำให้เกิดทุกข์ จึงเริ่มไปเรียนธรรมะและฝึกกรรมฐานตามวัดและสำนักปฏิบัติธรรมต่างๆ และได้ตั้งใจบวชชี จึงทำให้ เข้าใจหลักธรรมมากยิ่งขึ้น ต่อมาเธอป่วยเป็นโรคไทรอยด์เป็นพิษ จึงจำเป็นต้องสึกเพื่อกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน 2 ปี ก็ หายเป็นปกติ และได้กลับมาบวชชีอีกเป็นครั้งที่ 2 โดยร่วมกันกับพี่สาวที่บวชชีจัดตั้งสถานปฏิบัติธรรม และได้จัดบวชเนกขัมมะมาตลอด มีผู้มาบวชอบรมและปฏิบัติธรรมมากขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละครั้งก็ได้นิมนต์ พระมาให้การอบรมทุกครั้ง สาเหตุที่หญิงผู้นี้ไทรอยด์เป็นพิษ เพราะกรรมในอดีตชาติเวลาโกรธใครแล้วไม่ยอมให้อภัย รวม กับกรรมในอดีตชาติที่ใช้แรงงานสัตว์จนสัตว์นั้นทั้งเหนื่อยและหิวมาก แต่ด้วยกรรมในอดีตชาติที่ทำทาน รักษาศีล ประพฤติพรหมจรรย์ จึงทำให้โรคไทรอยด์เป็นพิษหายไป และสาเหตุที่หญิงผู้นี้อยากออกบวช เพราะกรรมในอดีตชาติเคยเกิดเป็นผู้ชายได้บวชเป็นพระ รวมกับกรรมในอดีตชาติที่เกิดเป็นผู้หญิงแล้ว ประสบทุกข์ในการครองเรือน จึงได้อธิษฐานจิตขอประพฤติพรหมจรรย์ในชาติต่อไป มุสาวาทา เวรมณี (เว้นจากการพูดเท็จ) ปิสุณาย วาจาย เวรมณี (เว้นจากการพูดส่อเสียด) ผรุสาย วาจาย เวรมณี (เว้นจากการพูดคำหยาบ) สัมผัปปลาปา เวรมณี (เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ) มุสาวาทา เวรมณี คือ การเว้นขาดจากการพูดเท็จ ไม่ว่าจะเป็นผู้กล่าวเท็จทั้งที่รู้ตัว หรือเพราะ เหตุแห่งผู้อื่น คือ การเป็นพยาน เป็นต้น หรือเพราะการให้อามิสสินจ้างแม้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่ควรกล่าว เท็จทั้งสิ้น ปิสุณาย วาจาย เวรมณี คือ การเว้นขาดจากการพูดส่อเสียด โดยฟังความฝ่ายนี้ ไม่ไปบอกฝ่าย โน้น เพื่อทำลายคนฝ่ายนี้ หรือฟังฝ่ายโน้นแล้ว ไม่มาบอกฝ่ายนี้ เพื่อทำลายคนฝ่ายโน้น เป็นผู้สมานคนที่ แตกสามัคคีและสนับสนุนคนที่สามัคคีกันอยู่ ชื่นชมยินดีคนที่สามัคคีกัน พูดแต่วาจาที่สร้างความสามัคคี ผรุสาย วาจาย เวรมณี คือ การเว้นขาดจากการพูดคำหยาบ เป็นผู้พูดแต่วาจาอันไม่มีโทษ เป็น ที่รักและชอบใจของคนทั่วไป 170 DOU ก ก แ ห่ ง ก ร ร ม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More