การกระทำเหตุครบ 5 ประการในพระวินัย GL 203 กฎแห่งกรรม หน้า 92
หน้าที่ 92 / 214

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้กล่าวถึงการกระทำเหตุครบ 5 ประการที่มีผลกระทบต่อลักษณะการปฏิบัติของพระภิกษุสงฆ์ในพระวินัยปิฎก ประกอบด้วยการยุยงให้แยกกลุ่ม การกล่าวเล่นคำเกี่ยวกับธรรมและวินัย ในกรณีที่พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ได้ตรัสหรือทำ นอกจากนี้ยังมีการอธิบายถึงอาบัติในระดับต่างๆ ที่อาจส่งผลต่อการปฏิบัติของพระภิกษุสงฆ์

หัวข้อประเด็น

-การกระทำเหตุครบ 5 ประการ
-กัมเมนะ
-อุทเทเสนะ
-โวหะรันโต
-อาบัติและวินัย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

กระทำเหตุครบ 5 ประการ คือ 1. กัมเมนะ คือ การกล่าวยุยงให้พระภิกษุสงฆ์ที่หลงเชื่อถ้อยคำของตนแยกออกกระทำสังฆ กรรมอีกกลุ่มหนึ่งต่างหาก 2. อุทเทเสนะ คือ การกล่าวยุยงให้พระภิกษุสงฆ์ที่หลงเชื่อถ้อยคำของตนแยกออกไปสวดพระ ปาติโมกข์อีกกลุ่มหนึ่งต่างหาก 3. โวหะรันโต คือ การกล่าวเภทกรวัตถุทั้ง 18 ประการ มีดังต่อไปนี้ 1. สิ่งที่ไม่ใช่ธรรม กล่าวว่า เป็นธรรม 2. สิ่งที่เป็นธรรม กล่าวว่า ไม่ใช่ธรรม 3. สิ่งที่ไม่ใช่วินัย กล่าวว่า เป็นวินัย 4. สิ่งที่เป็นวินัย กล่าวว่า ไม่ใช่วินัย 5. สิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ได้ตรัสไว้ กล่าวว่า ตรัสไว้ 6. สิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ กล่าวว่า ไม่ได้ตรัสไว้ 7. สิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่เคยทำมา กล่าวว่า เคยทำมา 8. สิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเคยทำมา กล่าวว่า ไม่เคยทำมา 9. สิกขาบทที่ไม่ได้ทรงบัญญัติไว้ กล่าวว่า ทรงบัญญัติไว้ 10. สิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้ กล่าวว่า ไม่ได้ทรงบัญญัติไว้ 11. วัตถุไม่เป็นอาบัติ กล่าวว่า เป็นอาบัติ 12. วัตถุเป็นอาบัติ กล่าวว่า ไม่เป็นอาบัติ 13. อาบัติเบา กล่าวว่า เป็นอาบัติหนัก 14. อาบัติหนัก กล่าวว่า เป็นอาบัติเบา 15. อาบัติที่แก้ไขได้ กล่าวว่า แก้ไขไม่ได้ 16. อาบัติที่แก้ไขไม่ได้ กล่าวว่า แก้ไขได้ 17. อาบัติหยาบช้า กล่าวว่า เป็นอาบัติไม่หยาบช้า 18. อาบัติไม่หยาบช้า กล่าวว่า เป็นอาบัติหยาบช้า สังฆาทิเสสสิกขาบทที่ 10, พระวินัยปิฎก สังฆาทิเสสกัณฑ์, มก. เล่ม 3 หน้า 582 82 DOU ก ก แ ห่ ง ก ร ร ม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More