กฎแห่งกรรมเชิงสัมพันธ์ GL 203 กฎแห่งกรรม หน้า 211
หน้าที่ 211 / 214

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับหลักการของกรรมและผลในชีวิตมนุษย์ ความสำคัญของการเว้นจากปาณาติบาตและการทำกรรมดีที่ส่งผลต่อการเข้าถึงสุคติในโลกหน้า รวมถึงการอธิบายเกี่ยวกับการกระทำที่นำไปสู่วิบากกรรมในลักษณะต่างๆ โดยมีการเน้นถึงการฝึกฝนศีลและจิตใจเพื่อหลีกเลี่ยงผลกรรมที่ไม่ดี พระอานนท์สนทนาเกี่ยวกับการประพฤติพรหมจรรย์และความเชื่อมโยงระหว่างกรรมกับผลของการกระทำต่างๆ และการใช้ธรรมะเพื่อสร้างชีวิตที่ดีขึ้นได้

หัวข้อประเด็น

-กฎแห่งกรรม
-กรรมดีและกรรมชั่ว
-การเข้าถึงสุคติ
-ผลกรรมในชีวิตปัจจุบันและอนาคต
-การฝึกฝนศีลและจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เขาย่อมเสวยวิบากของกรรมนั้นในชาตินี้ หรือในชาติหน้า หรือในชาติต่อไป ดูก่อนอานนท์ ในบุคคล 4 จำพวกนั้น บุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต ฯลฯ มีความเห็นชอบ ในโลกนี้ ตายไปแล้ว เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์นี้ เป็นอันว่า เขาทำกรรมดีที่ให้ผลเป็นสุขไว้ในกาลก่อนๆ หรือ ในกาลภายหลัง หรือว่ามีสัมมาทิฏฐิพรั่งพร้อม สมาทานแล้วในเวลาจะตาย เพราะฉะนั้น เขาตายไป จึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ก็แหละบุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต ฯลฯ มีความเห็นชอบในโลกนี้นั้น เขาย่อมเสวยวิบากของกรรมนั้นในชาตินี้ หรือในชาติหน้า หรือในชาติต่อไป ดูก่อนอานนท์ ในบุคคล 4 จำพวกนั้น บุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต ฯลฯ มีความเห็นชอบ ในโลกนี้ ตายไปแล้ว เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก นี้ เป็นอันว่า เขาทำกรรมชั่วที่ให้ผลเป็นทุกข์ไว้ใน กาลก่อนๆ หรือในกาลภายหลัง หรือว่ามีมิจฉาทิฏฐิพรั่งพร้อม สมาทานแล้วในเวลาจะตาย เพราะฉะนั้น เขาตายไป จึงเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ก็แหละบุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต ฯลฯ มีความ เห็นชอบในโลกนี้นั้น เขาย่อมเสวยวิบาก ของกรรมนั้นในชาตินี้ หรือในชาติหน้า หรือในชาติต่อไป ดูก่อนอานนท์ ด้วยประการนี้แล กรรมไม่ควรส่องให้เห็นว่าไม่ควรก็มี กรรมไม่ควรส่องให้เห็นว่า ควรก็มี กรรมที่ควรแท้และส่องให้เห็นว่าควรก็มี กรรมที่ควรส่องให้เห็นว่าไม่ควรก็มี พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ท่านพระอานนท์จึงชื่นชมยินดี พระภาษิตของพระ ผู้มีพระภาคเจ้าแล 8.3.3 โลณกสูตร ว่าด้วยการให้ผลของกรรม ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ใครพึงกล่าวว่า คนทำกรรมอย่างใดๆ ย่อมเสวยกรรมนั้นอย่างนั้นๆ ดังนี้ เมื่อเป็นอย่างนั้น การอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ก็มีไม่ได้ ช่องทางที่จะทำที่สุดทุกข์โดยชอบก็ไม่ปรากฏ ส่วน ใครกล่าวว่าคนทำกรรมอันจะพึงให้ผลอย่างใดๆ ย่อมเสวยผลของกรรมนั้นอย่างนั้นๆ ดังนี้ เมื่อเป็นอย่างนี้ การอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ย่อมมิได้ ช่องทางที่จะทำที่สุดทุกข์โดยชอบก็ย่อมปรากฏ ภิกษุทั้งหลาย บาปกรรมแม้ประมาณน้อย ที่บุคคลลางคนทำแล้วบาปกรรมนั้นย่อมนำเขาไปนรก ได้ บาปกรรมประมาณน้อย อย่างเดียวกันนั้นลางคนทำแล้ว กรรมนั้นเป็นทิฏฐธรรมเวทนียกรรม (ให้ผล ในภพปัจจุบัน)ไม่ปรากฏผลมากต่อไปเลย บาปกรรมประมาณน้อย บุคคลชนิดไรทำแล้ว บาปกรรมนั้นจึงนำเขาไปนรกได้? บุคคลลางคนใน โลกนี้ เป็นผู้มีกายมิได้อบรม มีศีลมิได้อบรม มีจิตมิได้อบรม มีปัญญามิได้อบรม มีคุณความดีน้อย เป็น อัปปาตุมะ(ผู้มีใจคับแคบ ใจหยาบ ใจต่ำทราม) เป็นอัปปทุกขวิหารี (มีปกติอยู่เป็นทุกข์ด้วยเหตุเล็กน้อย คือเป็นคนเจ้าทุกข์) บาปกรรมแม้ประมาณน้อย บุคคลชนิดนี้ทำแล้ว บาปกรรมนั้นย่อมนำเขาไปนรกได้ โลณกสูตร, อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต, มก. เล่ม 34 หน้า 492-495 บทที่ 8 บ ท ส รุ ป ส า ร ะ สำ คั ญ กฎ แ ห่ ง ก ร ร ม เชิงสัมพันธ์ DOU 201
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More