การปล่อยวางและการปฏิบัติธรรม : หน้า 65/272

พรครูในภูมิฏากำานวยศักดิ์ มุนิสโสโก เราไมควรให้ใจไปตกกับเรื่องราว สิ่งของ และคน เพราะจะทำให้ผลการปฏิบัติธรรม ไม่ดีหรือเสื่อมถอยลง กล่าวคือ 1. เรื่องราวต่างๆ ในอดีตที่ผ่านมาเคยผิดพลาดทั้งที่เจตนาหรือไม่เจตนา ควรปล่อยวางลืมไปหมด อาจต้องใช้เวลาบ้างแต่ต้องพยายามสังสกัดให้ได้ 2. ไม่ติดความสะดวกสบายของใช้ที่หรูหราถึงความจำเป็น อย่าวมี อยากได้เหมือนคนอื่น หรือหวานรสกลิ่นที่เคยมี เคยสบาย 3. ไม่ปล่อยให้ใจติดใดติดในคำชม เยินยอ ความเห็นใจ เมื่อมีใครก็ตามมาใกล้ชิด พรมหาถัสฐ ปัญญาภโม 1. ใจต้องไม่ติดกับสิ่งนอกตัว คือถามคุณ 5 ได้แก่ รูปเสียง ไพรเราะ กลิ่นหอมรสอร่อย สัมผัสอ่อนนุ่ม 2. ใจต้องไม่ติดกับความโกรธ ความขุ่นข้องหมองใจ 3. ใจต้องไม่ติดกับความเจ้าปัญหา ลังเลสงสัยในการปฏิบัติ 4. ใจต้องไม่ติดกับความสะดวกสบายนะเลยการปฏิบัติ 5. ใจต้องอยู่กับปัจจุบัน ไม่ติดกับอดีตที่ผ่านมาโดยเฉพาะอดีตที่ผิดพลาดต้องลืมให้หมด และไม่คิดย้อนในอนาคต 6. ใจต้องไม่ติดกับลักษณะภาระ คำสรรเสริญเอ่นยอ่างๆ 7. ใจต้องไม่ติดกับความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนของตน 8. ใจต้องไม่ติดกับประสบการณ์ภายในที่เข้าถึง ต้องเข้ากลางของกลางไปเรื่อยๆ ทั้งหยาบไปหาละเอียด พรครูสมุห์สรณ์ คันตจิตฺโต 1. ไม่ควรติดในสิ่งบันเทิงทางโลก เช่น ดูหนัง ฟังเพลง 2. ไม่ควรให้ใจไปติดในคน เช่น ใจกะเกี่ยวกับคนที่เราไม่ชอบ เป็นกลายอมมิทรั้บ เจ้าภาพด้วยจริงใจไม่คิดเป็นอื่น 3. ไม่ควรให้ใจไปติดในสัตว์ เช่น ไม่เลี้ยงสัตว์ให้เกิดภาระและความผูกพัน 4. ไม่ควรให้ใจไปติดในสิ่งของ ไม่หวงของ ทำให้ใจไปหน่วงถึงบ่อยๆ