ร่างกายเป็นรังแห่งโรค: ความจริงของชีวิตมนุษย์ : หน้า 245/272

พระไชยยศ ยศวิโส ที่ว่า "ร่างกายของเราเป็นรังแห่งโรค" นั้นเป็นทั้งของเราและของคนอื่นด้วย ที่เป็นเช่นนี้เพราะมนุษย์ทุกคนย่อมหนีภูไตรักษ์ คืออินจงั้ ง ทั้งง และอนัตตา มีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา หนีไม่พ้น ดังนั้นสง่ารของทุกคนย่อมต้องเน่เปื่อยผุพังไปตามกาลเวลา และเกิดเชื้อโรคานาชนิดสะสมอยู่ภายในมากมาย เพียงรอคอยเวลาว่าเมื่อไรร่างกายอ่อนแอลง เชื้อโรคต่างๆ ที่แฝงตัวอยู่ในร่างกายของทุกคนก็จะออกฤทธิ์ ทำร้ายให้เกิดเป็นโรคภัยไขเจ็บต่างๆ ได้ พระนันฐูฎี อธิฏฐโต ร่างกายของเราทุกคนเป็นรังแห่งโรคจริงๆ ครับ เพราะทุกๆ คนล้วนมีการเจ็บป่วยความแก่ชรา เสื่อมถอยลงไปทุกที รวมถึงเนิ่นนาน ก็ในเวลาสั้นๆ แต่ละวันก็ยังมีความหิวกระหายความง่วง ต้องบำรุงและรักษาทุกๆ วัน อารมณ์ทั้งหลายเหล่านี้เป็นหลักฐานเครื่องยืนยันความไม่สมบูรณ์ ไม่จริงเสมอไป มีความเสื่อมไป เป็นรังแห่งโรคที่เกิดแก่ทุกๆ คน ไม่ว่าจะเป็นคนที่เกิดขึ้นที่ใด เวลาใด วรรณะใดก็เป็นรังแห่งโรคทุกๆ คนครับ พระอรรถก ถกทุธมโ สงขราร่างกายของเราเป็นรังแห่งโรค ทั้งของตัวเราและของคนอื่นๆ ทุกคนบนโลกครับ เพราะต่างต้องหิวกระหาย จุก เสียด แน่น เพื่อ ง่วง เมื่อยบเจ็บปวด ป่วยไข้ต่างๆ นานาสารพัดโรค อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เห็นผู้คนทั้งหลายต้องเข้าโรงพยาบาลกันเป็นจำนวนมาก บางก็รักษา บางก็หาย บางก็รอดบ้างก็ตาย ตามความหนักของโรคภัยไข้เจ็บที่มารุมเรา ดีกที่สุดควรรมโสภ สวดมนต์ถวาย ทำใจหยุดนิ่งให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในตัว ที่ต้องประสบโรคภัย แม้ป่วยกายไม่ป่วยใจ อาการจากหนักก็เป็นเบา เบิกหาย แต่ถ้าตายก็ไปดี เป็นการจากไปอย่างมีชัยชนะครับ สงขรในทั่วทั้ง โลกา กายย่อมเกิดโรคา แนแท้ หน้าเบาพื้นหมอยา หายป่วย ถามอ หยุดนิ่งหนทางแก้ สิ่งร้ายมลายสูญ