ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระลักษณรุ่ง ถาถนวีรัย
ร่างกายของเราเป็นรังแห่งโรครที่แท้จริงครับหลวงพ่อ เพราะว่ากายนี้ไม่เที่ยม เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง ประกอบด้วยธาตุทั้ง 6 ที่ยังไม่บริสุทธิ์ จึงมีความเสื่อมอยู่เนื่องนั่นดังนั้นร่างกายเราจึงเป็นรังแห่งโรคตั้งแต่เกิดมาเลยทีเดียว ความเสื่อมของสังขารนี้คอยให้เห็นเป็นความชรา ต่อมาก็เป็นความเจ็บป่วยซึ่งเป็นโรคประจำของสังขารอันประกอบด้วยวัฏกรรมเก่าที่ได้ทำไว้มาตามผล และโรคที่เราไปมาไม่่างกายนี้ด้วยความประมาณมากมายเลยที่เดียว เพราะมนุษย์ส่วนมากยังประมาณอยู่
ดังนั้นในเมื่อร่างกายเราเป็นรังแห่งโรค ทุกๆ คนเป็นเหมือนกันหมดเลย เราก็ควรดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาณ เป็นนักบวดที่ต้องดำเนินอยูในครรลองครองธรรม ด้วยอธิษฐาน อธิบติ อภินิภาณ ทุกลมหายใจเราก็ระลึกชิงชนะที่ร่างกายนี้ประพฤติปฏิบัติธรรมให้มากที่สุดตามคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับผม
พระมหับันเจตร ธิติจิตฺโต
เราเกิดมาพร้อมกับร่างกายที่เป็นรังแห่งโรคอย่างจริงแน่นอนครับ เพราะร่างกายที่เราใช้อยู่นี้ล้วนมีความเจ็บป่วยอยู่ตลอดเวลา มากบ้าง น้อยบ้าง ถ้าเราสังเกตดูร่างกายตัวเอง จะพบว่า “เมื่ออวนปวดหัว วันนี้ปวดตัว พรุ่งนี้ปวดไปทั่ว มะเร็งไม่มีรู้สึกตัว มะเร็งเข้ารพ. สุดท้ายของวันก็อยู่ชิงตะกอน” ครับ หากเราดูแลรักษาไม่ดี หรือบางครั้งเราดูแลรักษาอย่างดีแล้วก็ถาม ด้วยธรรมชาติของร่างกายที่มีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดาเรายังเป็นโรคนี้โรคนั้นได้ครับ
ร่างกายเรา เต็มไป ด้วยเชื่อโรค วิบัติ เปลี่ยนแปลง ตลอดหนา
หากลบา ไม่รีบสร้าง สมบูญา จักนำพาเราและด เข้าถึงธรรม
แมร่าร่างกาย เต็มไป ด้วยเชื่อโรค วิบิโก อย่างไร เราไม่สน