วิถีการฝึกจิตและการบริหารเวลาในชีวิตประจำวัน : หน้า 15/272

เนื้อความในภาพคือ: "Question 22 สิงหาคม พ.ศ. 2556 02 นั่น ทำเรื่อยๆ เพลินๆ ให้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน แล้วในแต่ละวันเราก็ให้คะแนนตัวเองว่าขณะนี้เรา ผ่านหรือไม่ ถ้าดนี้ผ่านก็จะเกิดความมีชีวิตสำเร็จไปถึง 1 วัน ถ้าไม่ผ่านก็ได้ทบทวนตัวเองว่ามีแต่นั่งอะไรลอยเวลาให้ปล่อยไป วันต่อไปจะได้ปรับปรุงและเริ่มต้นใหม่ครับ • พระมหาพรหมพิณจ โกวัทรมโน ลูกแบ่งไว้ 2 อย่าง คือวิถีภายนอกกับภายใน วิถีภายนอก 1. บริหารเวลาให้หลัง ฝึกกิจวัตรกิจกรรมให้สมำเสมอ 2. ตัดเรื่องไร้สาระภายนอก เอาเวลาไปฝึกให้หยุดให้มันดีกว่า 3. หมันเข้ากลายานมิตรที่เป็นต้นบุญต้นแบบในการฝึกทั้งหยาบและละเอียด วิถีภายใน 1. รักษาอารมณ์ดี อารมณ์เดี่ยว อารมณ์สงบ อารมณ์ที่เป็นกุศลให้ตลอดทั้งวัน เช่น ภาวนา "สัมมา อะระหัง" ตลอดทุกอริยาบท 2. หมันอดอย่ำเป้าหมาย มโนปณิธาน ให้มุ่งมั่นใจในการฝึกจิตให้นงต่อเนื่องตลอดไป โดยสรุปแล้ว ลูกมีความเห็นว่าขั้นในในการฝึกจิตจะเกิดขึ้นได้นั้นมีเหตุจากการเห็นคุณค่าหรือความรักในการฝึกจิต ถ้าขั้นทะขนาดไหนวิญญาณในการฝึกจะมีขนาดนั้นเองครับ • พระมหาณกร ขนตุโม วิถีในการฝึกจิตของลูก 1. กิจกวิถประจำวันลงตัว 2. ฝึกรักษาใจในทุกๆ กิจวัตรกิจกรรม 3. ตรงต่อเวลาในการนั่งสมาธิ 4. ปลีกวิเวก อยู่กับตัวเองให้มาก 5. ไม่พูดมากเกินไป 6. หลักออกห่างจากสิ่งที่ทำให้ใจไม่สบาย 7. ไม่ปรามาท หน็ดดอกย่ำเป้าหมายบ่อยๆ สรุปรวมคือไม่ปรามาท และหมั่นทำความเพียรให้สมำเสมออย่างถูกหลักวิชาชีพครับ" (อาจจะมีคำแปลผิดบ้างเล็กน้อย เนื่องจาก OCR อาจไม่สมบูรณ์แบบ)