การพิจารณาส่งขาร่างกายตามความเป็นจริง : หน้า 256/272

ที่ไม่ค่อยได้คิดพิจารณาส่งขาร่างกายตามความเป็นจริงเพราะอะไร พระมหาธีรรัตนบรรพต เพราะไม่ได้อยู่ศูนย์กลางกาย จึงเล่นออกไปเพลิดเพลินกับรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสภายนอก จึงไม่มีสติและปัญญามากพอที่จะพิจารณาส่งขาร่างกายตามความเป็นจริงได้ หรือเมื่อได้รับการแนะนำเตือนให้พิจารณาก็ทำได้เพียงระดับหนึ่ง แล้วก็หลงลืมไปกับสิ่งเร้า พระธีรภัทร์ ฐานภูโท เพราะปฏิบัติธรรมมันสมาธิอ่อนใไป และไม่เอาใจใส่ในตัวที่ศูนย์กลางกาย ทำให้ผลสติมิได้ง่าย เมื่อมีรูปมารบกวนก็ปล่อยไปให้คิดฟุ้งซ่านและปรุงแต่ง สาเหตุอีกประการหนึ่งคือมีความประมาทในวัย ทำให้เบาในความจริงที่ส่งขารเป็นรังแห่งโรค เมื่อร่างกายยังแข็งแรงอยู่ก็เลยการปฏิบัติธรรม ไม่รังสร้างบาปมี พรั่งกายอ่อนแอลงถึงค่อยนิ่งขึ้นมาได้ พระมหานนต์ชัย อภิจาโน สาเหตุที่ไม่ค่อยได้คิดพิจารณาส่งขาร่างกายตามความเป็นจริง คือ 1. ใจละเอียดไม่พอ เพราะใจออกห่างศูนย์กลางกาย จึงยังประมายผลสติโไม่เห็นความสำคัญและไม่พิจารณาส่งขาร่างกายตามความเป็นจริง ปล่อยใจไปตามกระแสโลกซึ่งเป็นกิเลสนามครับ 2. ปล่อยใจไปรับกับคน กับงาน กับสิ่งของภายนอกตัวมากจนเกินไป จึงไม่ได้พิจารณาส่งขาร่างกายตามความเป็นจริง 3. ใจของคนคุ้นยังมีกะเลาะหนูภายู่ย่ำยำ จึงงไม่เห็นและไม่คิดพิจารณาความเป็นจริงของสังสารร่างกายนี้ 4.ไม่ได้ศึกษาเรียนรู้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างแท้จริง ชุติมา ฉลายพจน์ ที่ไม่ค่อยได้คิดพิจารณาส่งขาร่างกายไปตามความเป็นจริงเพราะ 1. ขาดสติ ยิ่งคิดพิจารณา 2. หลงเพลิดเพลินไปกับเปลือกนอก 3. ประมาณไว้ยัง ความแข็งแรงและโอกาสในการสร้างบารมี ทุกอย่างนี้มีจํากัด 4. ไม่ค่อยได้ถึงความตาย