ร่างกายและโรคภัย: เส้นทางสู่การสร้างบารมี : หน้า 247/272

พระมหาพุทธวิวัีวัฒน์ วุฒนชัย ที่ว่าสง่าร่างกายเป็นรงแห่งโรคนี้ไม่ได้เป็นเฉพาะแค่ของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นกันทุกคน ที่ร่างกายสง่าร่างนี้เป็นรงแห่งโรคก็ไม่ใช่จากกิเลส ยแฟน ตามกระแสแต่โดยอย่างใด หากแต่เกิดขึ้นได้เพราะเรายังคงเป็นนักโทษผู้ถูกจองจำอยู่ในสังสารวัฏ จำต้องจ่ายอมให้ทุกอย่างเป็นไปตามของไตรลักษณ์ ตราบใดที่เรายังไม่ได้เป็นผู้ชนะ ตราบนั้นเรายังคงถูกพญามารเขาเอาชนะอยู่ไปรับ พระมหาเอตพล เอกพโล ร่างกายทั้งของเราและของคนอื่นล้วนเป็นรงแห่งโรคเช่นเดียวกัน เพราะทุกๆ ชีวิตบนโลกต่างก็อายใต้กฎของไตรลักษณ์ คือสุขที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวตนด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งลักษณะของไตรลักษณะนี้เองที่จะสะท้อนมาในรูปของโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ที่อยู่ในตัวมนุษย์ กล่าวคือโรคทำให้สภาพร่างกายเปลี่ยนไปจากความผ่องใสกลายเป็นความเสื่อมทราม นำไปสู่ความทุกข์กายและใจ ทำให้เกิดภาพของร่างกายที่ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง เพราะยังตกอยู๋ในกฎของไตรลักษณ์ พระมหายุธรน ปกโล ร่างกายเป็นรงแห่งโรคด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ทั้งหลาย โรคของแต่ละคนจะมีมากหรือน้อย จะร้ายแรงหนีกเบาเพียงไหนก็อยู่ที่วากรรมของแต่ละคนที่สร้างกันมา ทั้งกรรมในอดีตชาติรวมถึงกรรมในปัจจุบันชาตินี้ แม้ที่สุดอาจไม่ได้มีวิบากรรมใดๆ ตามมาส่งผลได้ แต่ร่างกายนี้ยังคงต้องชำระทุกโทษกรมไปตามเวลาตามกฎแห่งไตรลักษณ์ที่มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่และเสื่อมสลายตามไปเป็นธรรมดานั้นเอง ดังนั้นเราจึงไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในเรื่องความสวยความงาม ความแข็งแรงแห่งวัยหนุ่มวัยสาวกันอยู่เลย แต่ควรเร่งใช้ร่างกายของเรานี้สร้างบุญบารมีให้เต็มที่ ให้สมกับที่ไดู้ปกรณ์ในสร้างบารมีที่ดีเยี่ยม คือการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นเอง กายกว้างคอก ยาววา หน้าศิันนี้ มองให้ดี ล้วนเป็นรง โรคภัยหลาย อย่าไปผิด อย่าไปหลง จนงมงาย จงใช้กาย สร้างบารมีให้เติมพูน ใช้อายพายเป็นประโยชน์ โทษเป็นศูนย์ ให้สร้างบุญ ทำบังเกิดุณ ถูกอุดมหมาย ใช่สร้างบาป โทษมหันต์ อันตราย ใช้ร่างกาย ใช้ให้เป็น จักเห็นธรรม